Na czas wakacji Cricoteka zamieni się w wielkie pudło rezonansowe, do którego wnętrza będzie można wejść, by na własnej skórze przekonać się, jak dźwięki wpływają na kształtowanie przestrzeni wokół nas. Będzie to również okazja do poznania nowych, trudniej dostępnych muzycznych zjawisk w swobodnych, włączających warunkach.
Do projektu zaproszone zostały uznane polskie kompozytorki oraz kompozytor muzyki nowej: Zosia Hołubowska, Antonina Nowacka, Julek Ploski oraz Aleksandra Słyż. Choć różnią się stylem i strategiami twórczymi, to łączy ich szczególne wyczucie i wrażliwość na przestrzeń. Ich prace wejdą w interakcje z wybranymi audiosferami Cricoteki, uwzględniając ich architekturę, funkcję, historię czy warstwę symboliczną. W ten sposób instalacje zyskają podwójną funkcję: z jednej strony będą uzupełnieniem przestrzeni, akompaniamentem do zastanej sytuacji, z drugiej twórczą interwencją w nie.
Każda z instalacji dostępna będzie przez dwa tygodnie, a ich otwarciu towarzyszyć będzie spotkanie z osobą kompozytorską oraz koncert live.
Program:
Julek Ploski
przestrzeń: winda
9–21.07
Nijaka, schematyczna, pospolita – muzyka, którą możemy usłyszeć w windach, stała się swoistym synonimem banalności. Doczekała się wręcz nacechowanego negatywnie określenia „elevator music” i jest klasycznym przykładem muzaku – niewyróżniającej się, neutralnej muzyki tła. Grę z tym nieoczywistym „gatunkiem” podejmie Julek Ploski – artysta, któremu daleko do pospolitości i prostoty. W rozbudowanych, energetycznych kompozycjach łączy przeróżne, często odległe style, niejednokrotnie wykorzystując także motywy z reklam, filmów czy gier komputerowych. W swojej kompozycji dla Cricoteki zmierzy się nie tylko z koncepcją „elevator music”, ale również z wymagającą, klaustrofobiczną przestrzenią windy.
Julek Ploski – kompozytor, producent muzyki eksperymentalnej, założyciel wytwórni BFF Music. Czerpiąc inspiracje z mediów i popkultury, tworzy żywiołowe, rozbudowane kolaże muzyczne. Regularnie koncertuje – zarówno w klubach, jak i na najważniejszych festiwalach muzyki eksperymentalnej (Unsound, Sanatorium of Sound). W swoim dorobku ma trzy albumy oraz kilka mniejszych wydawnictw, w tym doceniony także za granicą „Hotel *****”.
Partner: Makes it happen
Antonina Nowacka
przestrzeń: klatka schodowa
23.07–4.08
Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów budynku Cricoteki jest szeroka, pięciokondygnacyjna klatka schodowa ograniczona przeszkloną ścianą z widokiem na Wisłę i Kazimierz. Ta efektowna przestrzeń pełni nie tylko funkcję komunikacyjną, ale stanowi też łącznik między „starą” a „nową” częścią budynku. Również w symboliczny sposób spaja więc dwie główne linie programowe Cricoteki: performatywną (realizowaną w sali teatralnej mieszczącej się w starym budynku byłej elektrowni) oraz sztuk wizualnych (zajmującej sale wystawowe na trzecim piętrze nowoczesnej konstrukcji). Antonina Nowacka, artystka dźwiękowa operująca w dużej mierze głosem, potraktuje klatkę schodową jako swoistą tubę dla swoich eksperymentów wokalnych. Dzięki odniesieniom do muzyki dawnej (w tym pieśniom religijnym), klatka schodowa stanie się współczesną katedrą pełną mistycznych pogłosów.
Antonina Nowacka – kompozytorka, wokalistka, artystka wizualna. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Stypendystka Ministerstwa Kultury Indonezji w zakresie muzykologii. Studentka hindustańskiej muzyki klasycznej pod okiem wokalistki Shashwati Mandal. Interesuje się alternatywnymi formami użycia głosu, rozszerzonymi technikami wokalnymi, kulturą ludową i wschodnią, ich wpływem na praktyki wokalne oraz głębokimi formami przetwarzania i syntezy dźwięku. Koncertuje w przestrzeniach tak różnorodnych jak indonezyjskie jaskinie, Himalaje, meksykańskie kościoły czy europejskie festiwale muzyki przygodowej.
Zofia Hołubowska
przestrzeń: archiwum
6–18.08
Cricoteka została powołana jako „żywe archiwum” twórczości Tadeusza Kantora, a jedną z jej głównych misji jest dbanie o spuściznę twórcy Cricot 2 rozumianą jako żywa, zmieniająca się tkanka. Archiwum Cricoteki przechowuje, opracowuje, aktualizuje i udostępnia zbiór zasobów, na który składają się m.in. teksty teoretyczne, druki, recenzje czy materiały audiowizualne związane z dziedzictwem Kantora. Zosia Hołubowska w swojej kompozycji wejdzie w dialog z twórczością artysty poprzez interakcję z jej materialnymi śladami i powidokami. Dzięki twórczemu wykorzystaniu i przetworzeniu materiałów archiwalnych, symbolicznie ożywi przestrzeń archiwum, jednocześnie autorsko ją queerując i dekonstruując.
Zosia Hołubowska – działająca w Wiedniu artystka dźwiękowa, producentka, performerka. Bada i zajmuje się aktywistycznym ujęciem muzyki, w tym tematami queerowych archiwów, praktyk leczniczych i międzygatunkowej intymności. Tworzy performanse, instalacje dźwiękowe i utwory radiowe oraz komponuje pejzaże dźwiękowe do spektakli tanecznych. Jej prace pokazywane były między innymi w Guggenheim Museum Bilabo (2016), Resarch Pavillion podczas Biennale w Wenecji (2017) oraz w Mumok w Austrii (2016).
Partner: Granko Agency
Aleksandra Słyż
przestrzeń: wystawa stała „Tadeusz Kantor. Widma”
20.08–1.09
Na podstawowym poziomie, wystawa stała Cricoteki prezentuje obiekty, kostiumy oraz elementy scenograficzne ze spektakli Tadeusza Kantora. Przede wszystkim oferuje jednak immersyjne, afektywne doświadczenie obcowania z wyobraźnią tego awangardowego twórcy. I właśnie z tą wizjonerską materią wyobraźni zmierzy się Aleksandra Słyż, która w swojej instalacji nawiąże do wystawy i jej nieoczywistej warstwy audialnej. Oryginalną ekspozycję współtworzy bowiem zaprojektowana dla niej warstwa dźwiękowa, na którą składa się szereg odgłosów – takich jak skrzypienie podłogi czy kapanie wody – które artystka potraktuje jako punkt wyjścia dla własnych dźwiękowych konstrukcji.
Aleksandra Słyż – kompozytorka, sound designerka, realizatorka dźwięku. Absolwentka Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu oraz Królewskiego Konserwatorium w Sztokholmie. W swoich pracach skupia się na odnajdywaniu subtelnych połączeń między instrumentami akustycznymi a syntezatorami modułowymi, tworząc bogate, różnorodne struktury dronowe, które powoli lecz intensywnie pulsują i rezonują z otaczającą przestrzenią i odbiorcą. Drugą, równie ważną częścią jej praktyk artystycznych, są interaktywne systemy sonifikacyjne. Prace Słyż były prezentowane na festiwalach muzycznych i filmowych w Europie i USA, m.in. Avant Art Festival (Wrocław), Between Festival (Sztokholm), CTM Festival (Berlin), Idealistic Festival (Kopenhaga), Kiev Music Festival (Kijów), NODE Festival (Modena), ORF musikprotokoll (Graz), OSA Festival (Sopot), Unsound (Kraków).
Koncepcja i koordynacja: Wiktor Bury
Realizacja dźwięku: Mariusz Gąsior, Michał Warmusz
Identyfikacja graficzna: Andrea Nikolov
Zespół realizujący: Małgorzata Kmita-Fugiel, Magdalena Link-Lenczowska, Zofia Mikołajska, Aldona Mikulska, Tomasz Pietrucha, Aleksandra Treder
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Narodowego Centrum Kultury: Kultura - Interwencje. Edycja 2024
