Nasze warsztaty jak co roku oprócz treningu aktorskiego mają być też lekcją historii, próbą zbadania frapującej epoki, znalezienia w niej współczesnych tematów i bohaterów wam bliskich. Zapraszamy was na kolejną podróż w przeszłość… Hopla żyjemy!
Wszyscy mamy dość wizji, jaki będzie świat po pandemii, jesteśmy udręczeni izolacją i siedzeniem w domach. Uważamy, że opowiadanie o tym, co nam się niedawno przydarzyło wprost jest dziś mało interesujące, bo wszyscy przeżyliśmy z grubsza to samo. I boimy się tego samego. Być może najbliższa nam wizja rzeczywistości, to ta, w której żyło się kolorowo i bez strachu. Z nadzieją, że świat nigdy się nie zmieni na gorsze.
Tytuł spektaklu: Hopla żyjemy! został zaczerpnięty z ekspresjonistycznej sztuki Ernsta Tollera, niemieckiego autora tworzącego w latach dwudziestych XX wieku zaraz po Pierwszej Wojnie Światowej i w wielkim kryzysie ekonomicznym pierwszych lat Republiki Weimarskiej. Ale to nie jest podpowiedź epoki i tematyki naszego przedstawienia tylko chwytliwe, pełne nadziei hasło afirmujące życie i wolę przetrwania. Robimy teatr i krzyczymy ile sił w płucach: Hopla, żyjemy!
Hopla żyjemy!
Londyn lata 1966-1970 czasy narodzin ruchu hippiesowskiego, muzyki psychodelicznej. Miasto, które było centrum światowej kultury, pełne artystów i freaków świadkowało końcu Brytyjskiego Imperium. Przenieśmy się do Londynu The Beatles i Rolling Stones, Davida Bowie, Eltona Johna, Pink Floyd, Genesis, Led Zeppelin i Cream. Działają już komicy z grupy Monty Python, powstają filmy Linsdaya Andersona i wielu wielu innych wybitnych reżyserów. Opowiedzielibyśmy razem o świecie artystów, którzy poszerzają sobie świadomość i percepcję, eksperymentują z formą i używkami. Walcząc z przesądami konserwatywnego społeczeństwa. To czasy Flower Power i protestów antywojennych. Rzeczywistość, w której najważniejszy jest głos młodych ludzi. Pamiętajmy, co wołali kontestatorzy paryskiego maja 1968 roku – Nie wierz nikomu po trzydziestce! W Londynie w tym samym czasie, młodzi ludzie nie podpalali samochodów na ulicach, niekoniecznie bili się z policją, nie chcieli władzy politycznej: chcieli najpierw wolności w sztuce i w życiu. Wymyślali nowe formy, łamali obyczajowe konwenanse, tworzyli kolorową społeczność, którą pamiętamy do dziś i której bezustannie zazdrościmy kreatywności. Być może pretekstem do pokazania tego londyńskiego tygla idei i dźwięków, sztuki i egzystencji, miłości i nadziei byłaby wizyta na jakimś niszowym londyńskim festiwalu muzyki współczesnej polskiej grupy eksperymentalnej MW2, realizującej działania z pogranicza Nowej Muzyki i happeningu na bazie utworów Bogusława Schaeffera. To w MW2 grali młodzi wówczas aktorzy Jan Peszek, Mikołaj Grabowski, Andrzej Kierc, Andrzej Grabowski. I byli radykalniejsi od wszystkich brytyjskich teatrów! Zderzenie naszej i brytyjskiej awangardy może być bardzo scenicznie efektowne!
Chcemy by był to spektakl bardzo muzyczny i taneczny, odtwarzający klimat i charakter tamtych lat, modę i styl życia. Poznamy gigantów anglosaskiej muzyki i literatury, kina i kabaretu, będziemy wędrować po planach filmowych, wybiegach mody i studiach nagraniowych, wejdziemy do BBC i angielskiego Parlamentu, spotkamy Królową Elżbietę II i jej dwór, będziemy pastiszować skecze Monty Pythona.
Warsztaty odbywają się 1-13 sierpnia 2020, pokazy spektaklu 13.08.20 oraz 5,6 września
Twórcy:
dramaturgia - Łukasz Drewniak
reżyseria - Dariusz Starczewski
scenografia - Joanna Jaśko-Sroka
choreografia - Anne Wantuch
muzyka/opracowanie muzyczne - Artur Sędzielarz
impostacja głosu - Anna Branny