Radio Kraków w Magurskim Parku Narodowym

POSŁUCHAJ SPECJALNEGO WYDANIA PROGRAMU "PRZED HEJNAŁEM"

Magurski Park Narodowy został utworzony w 1995 roku. Leży na granicy województw małopolskiego i podkarpackiego, w samym sercu Beskidu Niskiego. Powierzchnia Parku wynosi 19 439 ha. 

Symbolem Magurskiego Parku Narodowego jest orlik krzykliwy. Ten drapieżnik osiąga tu jedno z największych zagęszczeń w Polsce. W Parku gnieździ się ponad 30 par orlików. Z kolei  najliczniejszą magurską sową  jest puszczyk uralski. Najłatwiej spotkać go na przełomie zimy i wiosny, kiedy odbywa swoje gody. Odzywa się wyłącznie nocą  - pohukując. Jest to jedna z największych europejskich sów. Na terenie Magurskiego Paku Narodowego natkniemy się również na traszkę karpacką. Jest to gatunek charakterystyczny dla terenu Karpat. Spotkamy ją najczęściej wiosną, w niewielkich zbiornikach wodnych, podczas godów.

Buczyna karpacka to las o charakterze puszczańskim, zajmuje znaczne przestrzenie w Magurskim Parku Narodowym. Jej martwe drewno, zarówno stojące jak i leżące, stanowi nieodzowny składnik każdego naturalnego lasu.Jest ono niezbędne dla nadobnicy alpejskiej. Ten błękitny chrząszcz z rodziny kózkowatych występuje jedynie w lasach bukowych, do złożenia jaj potrzebuje drewna starych buków. Latem, w słoneczne dni, można spotkać nadobnice odbywające rójkę (czyli owadzie gody). Jest to gatunek bardzo cenny i rzadki i chroniony.

Kwitnące magurskie łąki stanowią ważny element Magurskiego Parku Narodowego. Fioletowo kwitnące dzwonki przyciągają liczne owady zapylające. Istnienie tych urokliwych łąk związane jest z dawnymi mieszkańcami tych terenów i ich działalnością rolniczo – pasterską. Wiosną i latem na magurskich łąkach można spotkać kwitnące łanowo storczyki. Storczyk męski spotykany jest na łąkach świeżych i w zaroślach, kwitnie na przełomie maja i czerwca. Jest gatunkiem rzadkim, podlegającym ochronie gatunkowej. Równie cenna, ze względu na bogactwo roślin chronionych, jest wilgotna łąka ostrożeniowa. Spotkamy na niej chociażby liczne storczyki czy zimowity jesienne. Jest to zbiorowisko łąkowe charakterystyczne dla Beskidu Niskiego.

O wartości florystycznej Parku świadczy pokaźna liczba roślin rzadkich i zagrożonych, w tym 71 gatunków chronionych, a wśród nich tojady: dzióbaty i mołdawski, pokrzyk wilcza jagoda, zimowit jesienny, parzydło leśne, podrzeń żebrowiec, dziewięćsił bezłodygowy, 20 gatunków storczyków, goździk kosmaty czy wawrzynek wilczełyko. Stwierdzono również występowanie 188 gatunków mchów, w tym 4 z „czerwonej listy” gatunków ginących. Żyje tu 60 gatunków ssaków, w tym 10 gatunków nietoperzy. Z rzędu drapieżnych występują tu np. niedźwiedź, wilk, borsuk, ryś, żbik, wydra czy gronostaj. W „Polskiej czerwonej księdze zwierząt” znajduje się 10 gatunków ssaków odnotowanych na terenie Magurskiego Parku Narodowego.  

Niezwykła dzikość i niedostępność Magurskiego PN jak i całego Beskidu Niskiego może być zachęta dla turysty szukającego odpoczynku od miejskiego zgiełku. Do dyspozycji turystów na terenie Magurskiego Parku Narodowego wyznakowano 10 szlaków pieszych o łącznej długości ok. 94 km. Obok szlaków pieszych MPN odwiedzający może wybrać się na jedną z czterech ścieżek przyrodniczych czy na szlaki rowerowe i konny. Jedną z działalności statutowej parku jest prowadzenie edukacji ekologicznej. Pracownicy edukacyjni prowadzą zajęcia w Ośrodku Edukacyjnym im. Jana Szafrańskiego w Krempnej oraz w terenie Parku. (Katarzyna Gładysz)

(Ewa Szkurłat/ew)