13-utworowy album stanowi fundamentalną zmianę zarówno pod względem dźwiękowym, jak i tematycznym dla artysty z Chicago. Eksploruje szeroki wachlarz gatunków i wpływów muzycznych: alternatywny pop, mroczny rock, jasny jazzujący pop, lśniące orkiestrowe pejzaże dźwiękowe, a nawet stonowane dźwięki, które Sen Morimoto prezentuje niczym singer-songwriter. Wszystkie te dźwiękowe rejony są obecne w muzycznym kalejdoskopie, jakim jest "Diagnosis".
Tematyczna zmiana tekstów przynosi eksplorację czasów dzieciństwa, amerykańskiej tożsamości, nostalgii i podstępnej natury późnego kapitalizmu - to znacząca zmiana w stosunku do jego poprzednich introspektywnych dzieł, takich jak debiutancki "Cannonball" z 2018 roku i jego kontynuacja "Sen Morimoto" z 2021 roku, wydanych za pośrednictwem jego własnej wytwórni Sooper Records.
„Czas, w którym zrobiłem dwie płyty – a właściwie całe moje młode dorosłe życie –spędziłem tworząc muzykę, która była naprawdę introspekcyjna. Zawsze czułem, że to niemalże zapis w pamiętniku, albo sposób na wyrażenie tego, co czuję, żebym nie musiał tego cały czas nosić w sobie. Wyczerpałem już tę ścieżkę do tego stopnia, że w obecnym momencie mojego życia czuję, że rozumiem siebie na tyle, aby odwrócić perspektywę. Chciałem zbadać te same kwestie, ale na zewnątrz, w kierunku systemów, które nami rządzą, i całego społeczeństwa" - mówi Sen.
Budując eksperymentalną społeczność DIY w Chicago, współpracował z takimi artystami jak KAINA, NNAMDÏ i Lala Lala. Łącząc rozwiązania jazzowe z rapowaniem i eksperymentalnymi muzycznymi pomysłami, opracował charakterystyczne brzmienie, które również stale ewoluuje. Na "Diagnosis" pokazuje wiele swoich muzycznych wcieleń, zachowując jednocześnie podstawowy etos i charakterystyczny głos.
Aby nagrać album Morimoto po raz pierwszy udał się do studia, pracując w chicagowskim Friends Of Friends i angażując członków swojej społeczności do dopracowania piosenek. „Diagnosis” został nagrany przez Broka Mende z Ryanem Personem na perkusji, Michaelem Cantellą na basie i KAINĄ odpowiedzialną za chórki.
Dzięki tym zmianom produkcyjnym i w procesie pisania piosenek "Diagnosis" pokazuje rozwinięcie muzycznych skrzydeł Morimoto, jednocześnie wyostrzając jego skupienie i prezentując bardziej charakterystyczny głos. To jego najbardziej wszechstronny album, ale także najmocniej przemyślany i stanowiący oszałamiający postęp w porównaniu do poprzedniej płyty. "Diagnosis" jest także doskonałym podsumowaniem różnorodnych wpływów, które zostały w nią wlane. Morimoto opisuje swoje muzyczne punkty odniesienia dla albumu: „w równych częściach Funkadelic i Dinosaur Jr.”. Chociaż te punkty styku można usłyszeć na całej płycie, nie czuje się do nich przywiązany, zamiast tego wykorzystuje ich inspirację by wyjść poza nią.
Choć "Diagnosis" jest efektem wewnętrznego rozrachunku jednego człowieka, może - i powinna - być przykładem dla innych. Jest to przewodnik, dzięki któremu można uwolnić swój gniew i zrozumieć siebie i świat nieco lepiej, jednocześnie swobodnie przyznając się do braku konkretnych odpowiedzi na egzystencjalne pytania, które nękają nas każdego dnia.
W przeciwieństwie do poważnych tematów poruszanych na płycie „Diagnosis” towarzysząca jej oprawa wizualna Sen eksploruje narrację albumu w przesadnie komediowej trylogii teledysków. Trylogia, wyreżyserowana przez Morimoto i ekipę filmową New Trash, stanowi sardoniczne uderzenie w przemysł muzyczny i pułapki kapitalizmu w zapętlonej farsie, która podąża za sprzedawcą w sklepie spożywczym, który sprzedaje swoją duszę za sławę ("Diagnosis"). Początkowo zamierzając wykorzystać swoją sztukę, by "pomagać ludziom", Sen pada ofiarą „wampirycznej” natury przemysłu muzycznego, ostatecznie spadając na śmierć ze stalowej belki nad panoramą Chicago podczas kręcenia teledysku ("If The Answer Isn't Love"). W ostatniej części trylogii "Pressure On The Pulse" zły dyrektor wytwórni płytowej (grany przez ikonę chicagowskiej komedii, drag i muzyki Alexa Grelle'a) świętuje zyski z pośmiertnego albumu Sena w szalonej sekwencji tanecznej. Dzięki wizualnym odniesieniom do filmów takich jak „Phantom Of The Paradise”, „Clerks” i „The Crow”, wizualny wszechświat „Diagnosis” nawiązuje do teledysków Spike'a Jonze'a i Michela Gondry'ego z ery MTV, wykorzystując humor do zrównoważenia i przekazania szczerego przesłania albumu.
Lista utworów:
1. If The Answer Isn’t Love
2. Bad State
3. St. Peter Blind
4. Diagnosis
5. Pressure On The Pulse
6. Naive
7. Feel Change
8. What You Say
9. Surrender
10. Deeper
11. Pain
12. Forsythia
13. Reality