W Gorczańskim Parku Narodowym dzięcioły ostro zabierają się do pracy. Kują nowe dziuple i intensywnie poszukują życiowych partnerek. Zegar biologiczny tyka - niezależnie od temperatury i pogody...
W Polsce żyje 10 gatunków dzięciołów! Największy to dzięcioł czarny - rozpiętość jego skrzydeł wynosi prawie 80 cm, a najmniejszy - dzięciołek - jego skrzydła maja prawie 30 cm. Gatunki te różnią się między sobą nie tylko wielkością, ale także kolorami upierzenia. Jest wśród nich dzięcioł czarny, jest dzięcioł zielony, jest też zielonosiwy.
Jak informuje GPN na swojej stronie: "Wiekowe, gorczańskie lasy z martwymi drzewami, wyłączone z gospodarki leśnej, to siedliska odpowiednie dla dzięciołów. Swoją obecność zaznaczają szczególnie wczesną wiosną, gdy nasilają się zachowania godowe: bębnienie i inne odgłosy. Licznie na terenie całego Parku występuje dzięcioł duży. Drzewostany o naturalnym charakterze są szczególnie ważne dla dzięcioła czarnego i dość rzadkich w naszym kraju: dzięcioła białogrzbietego i dzięcioła trójpalczastego. Dzięcioł białogrzbiety związany jest przede wszystkim z lasami liściastymi i mieszanymi regla dolnego. Natomiast „trójpalczak” to gatunek charakterystyczny dla borów iglastych, głównie świerczyn górnoreglowych. W niższych położeniach na terenie Parku i jego obrzeżach pojawiają się również inne gatunki: dzięcioł zielony, dzięcioł zielonosiwy i sporadycznie dzięciołek. Dziuple wykute przez dzięcioły są często zajmowane przez inne ptaki, np.: siniaka, kowalika, pleszkę, sikory, a także przez małe gatunki sów: włochatkę oraz sóweczkę, które spotyka się w drzewostanach z dużym udziałem świerka."
Po Gorczańskim Parku Narodowym Ewę Szkurłat oprowadził dr Jan Loch.