Stanisławowi Lemowi przyszło wieść dorosłe życie nie pod rządami Franciszka Józefa i w II Rzeczypospolitej, jak jego ojcu, lecz w okresie Polski Ludowej, co z jednej strony było dla niego szansą, gdy postanowił zostać pisarzem, z drugiej zaś znacząco ograniczało aktywność społeczną i polityczną. Okres okupacji niemieckiej odcisnął na Lemie wyjątkowo mocne piętno i wpłynął na jego poglądy na temat ludzi, filozofii i humanizmu. Więcej w tym życiu było siedzenia w fotelu niż podróży. Swoje poglądy polityczne częściej głosił podczas imienin, niż przedstawiał publicznie.
W porównaniu z innymi pisarzami utrzymywał znikome kontakty towarzyskie, wiódł żywot samotnika.
Literaturoznawczyni i badaczka jego twórczości Agnieszka Gajewska dotarła do nowych źródeł (archiwa lwowskie, archiwa bezpieki, archiwa prywatne), z których nikt wcześniej nie korzystał.
Dzięki tej biografii poznajemy nie tylko wielkiego pisarza, ale przede wszystkim człowieka doświadczonego przez historię, ze wszystkimi jego problemami, obawami, wątpliwościami i słabościami.
Fragmenty książki w cyklu Z radiowej biblioteki od 8 do 12 listopada o 11.45 i 22.50. Czyta Juliusz Chrząstowski.