Nie ukończyła szkoły teatralnej, stała się ikoną kina. Nieoczywista Małgorzata Braunek

Nieoczywisty start wielkiej kariery

Choć Małgorzata Braunek zapisała się w historii polskiego kina jako niezapomniana aktorka, jej początki w branży filmowej były nieco przypadkowe. W młodości nie planowała kariery aktorskiej – została odkryta przez Kazimierza Kutza i to właśnie on dał jej pierwszą większą szansę w filmie "Skok". To doświadczenie, jak i współpraca z Wajdą ("Polowanie na muchy") czy Hoffmanem ("Potop"), szybko wyniosły ją na szczyt popularności.

Jej role były nietuzinkowe i często budziły kontrowersje. Z jednej strony grała postacie delikatne i eteryczne, jak Oleńka w ekranizacji "Potopu", a z drugiej – silne, niezależne kobiety, które wyprzedzały swoje czasy, jak Irena w "Polowaniu na muchy". Właśnie te kontrasty zbudowały jej wyjątkowy wizerunek.

(cała rozmowa do posłuchania)

Silna i niezależna – także poza ekranem

Życie aktorki wcale nie było tak idylliczne, jak mogłoby się wydawać. Od młodości musiała zmagać się z dyskryminacją – zarówno z powodu niemiecko brzmiącego nazwiska, jak i wyznania ewangelickiego. W czasach, gdy niemal wszyscy uczniowie chodzili na lekcje religii katolickiej, jej odmienność stawała się przyczyną wyzwisk i izolacji. Te doświadczenia ukształtowały jej silną osobowość i determinację, by iść pod prąd, niezależnie od opinii innych.

Braunek nie bała się łamać schematów również w życiu osobistym. W wieku 20 lat wyszła za mąż za Janusza Guttnera – decyzja była wyrazem buntu wobec apodyktycznej matki. Małżeństwo jednak szybko się rozpadło, gdy poznała Andrzeja Żuławskiego. Intensywny związek z reżyserem był momentem wielu przemian w jej życiu, ale też źródłem trudnych doświadczeń. Praca nad filmami Żuławskiego, jak "Trzecia część nocy" czy "Diabeł", stawiała przed Braunek ogromne wyzwania emocjonalne i wywoływała pytania o granice, jakie może przekroczyć aktor.

Oleńka, która podzieliła Polskę

Rola Oleńki w "Potopie" to bez wątpienia najbardziej ikoniczna postać w karierze Braunek, choć sama aktorka początkowo nie była przekonana do udziału w filmie Jerzego Hoffmana. Polacy przywiązani do wizji bohaterów Sienkiewicza mieli zastrzeżenia do jej chłodnej urody, widząc w niej raczej femme fatale niż ciepłą, romantyczną pannę z powieści. Decyzja Hoffmana, by obsadzić Braunek zamiast Barbary Brylskiej – faworytki plebiscytu – wywołała w kraju ogromne emocje. Aktorka jednak udowodniła swoją wartość, kreując postać Oleńki w sposób, który do dziś jest dyskutowany.

Nie mniej kontrowersji wzbudziła jej rola Izabeli Łęckiej w telewizyjnej adaptacji "Lalki". Braunek stworzyła interpretację daleką od tradycyjnego obrazu bohaterki – jej Łęcka była silna, a zarazem pogardliwa wobec Wokulskiego. Choć widzowie nie zawsze zgadzali się z jej wizją, sama aktorka uważała tę rolę za jedną z najdojrzalszych w swojej karierze.

Porzucenie aktorstwa i nowe życie

W wieku 33 lat Małgorzata Braunek zrezygnowała z aktorstwa, szukając głębszego sensu życia. Był to krok, który zaskoczył wielu – aktorka u szczytu popularności porzuciła wszystko, co dla innych było celem. Zaczęła praktykować buddyzm, w którym odnalazła spokój i spełnienie. Jej duchowe poszukiwania prowadziły ją daleko od blasku reflektorów, ku wewnętrznej harmonii.

Po latach powróciła na ekran, ale już na własnych warunkach. Zagrała m.in. w "Tulipanach" Jacka Borcucha – filmie, który był hołdem dla dojrzałości i życiowej mądrości. Tym razem nie chodziło o karierę, lecz o radość tworzenia.