___
Dominika Słowik - krakowska pisarka z Jaworzna, rocznik 1988. Laureatka Paszportu „Polityki”, autorka powieści Atlas: Doppelganger, Zimowla i opowiadań Samosiejki. Kocha rapsy i chodzić późno spać. Mieszka z trzema kotami: Gustawem, Lucjanem i Romualdem.
Mówisz o upotworzeniu. Czym ono jest? Jak przebiega?
Ja sobie lubię na to patrzeć z mojej perspektywy, bardzo współczesnej, bo myślę o tym, że ten mit potrzebuje nowej reinterpretacji. Według mnie te reinterpretacje feministyczne w gruncie rzeczy nie są nowe, tylko dokładają coś do dotychczasowego dialogu. A dla mnie istotnym tropem jest zwierzęcość. Jest klamra, to znaczy Meduza, meduza. To, co przychodzi ci na myśl ze świata zwierzęcego.
Meduza kojarzy nam się oczywiście z tym pięknym, woalkowym stworzeniem przezroczystym, często opalizującym, fluorescencyjnym, które pływa.
Ale też ukrytym.
Tak, dokładnie, też ukrytym.
Nie wszędzie słowo “meduza” się pojawia, chociaż jest ono w łacińskiej nazwie. Często oznacza tylko jedną z postaci, które przybiera w ciągu życia ten organizm.
A w wielu krajach to są nazwy takie jak: żywa woda, martwa woda, łzy wody. Różne nazwy, które są nazwami też odsyłającymi do jakiejś interpretacji mitologicznej. Oczywiście domyślam się, że musiała być jakaś bliskość, którą dostrzegł ktoś, kto nadał łacińską nazwę.
(...)
Co Cię interesuje w micie?
Mnie bardzo ciekawi antropologiczne, a trochę filozoficzne badanie tego, jak się rozwijają mity. To jest coś, o czym nas uczono w szkole i ja tego nigdy nie pojmowałam: o co chodzi z tym archetypem i toposem? I z jakimiś takimi jungowskimi ustaleniami w związku z mitami, bo Jung też głęboko się zajmował mitologią i tym, co w niej.
I wydaje mi się, że właśnie kategoria potworów, a zwłaszcza potworzyc, jest świetna do zrozumienia, jak mity funkcjonują - niekoniecznie jako opowieści - ale właśnie interpretacje kulturowe, przejaw wierzeń nie tylko religijnych, ale i politycznych; jak one dużo mówią nam o rozwoju myśli.
No tak, bo zmieniają się.
To jest to w zasadzie, od czego zaczęłaś.
Więc to nie jest jedna prawda, z którą się będziemy mierzyć i od której się odbijamy, tylko tak naprawdę cały czas zmiana, proces.
Tak, ideą w ogóle wielu postaci w mitologii jest metamorfoza, płynność. Nie na darmo Owidiusz zamknął to w “Przemianach”.
Więcej znajdziesz w podkaście.
