Litewscy akwareliści na wystawie w Pryzmacie

SZEŚĆ AQUA SPOJRZEŃ

AKWARELA LITEWSKA

Galeria "Pryzmat" ul. Łobzowska 3 

21.03 - 21.04 2024 

Ta wystawa to indywidualne spojrzenie na świat i refleksje sześciu utalentowanych litewskich malarzy. Ekspozycja przedstawia prace 6 najwybitniejszych litewskich twórców – akwarelistów. Są to: śp. Eduardas Urbanavičius, Saulė Urbanavičiūtė, Valerija Vija Tarabildienė, Eugenijus Nalevaika, Elma Šturmaitė i Benjamin Jenčius.

Twórczość autorów charakteryzuje się subtelnością, lekkością nakładania kolorów i przezroczystością, które kryją technikę skomplikowaną i wymagającą mistrzowstwa. W pracach artystów ujawnia się bogata różnorodność plastyczna akwareli, pulsująca harmonią kolorów, łącząca się w odcieniach barw, migocząca półtonami i pociągnięciami pędzla. Przezroczyste lub głębokie pociągnięcia na papierze uwydatniają różne struktury wizualne, padające błyski światła, rozciągające się cienie. Często abstrakcja akwarelowa, stworzona przez autorów, jej kolorowe wiraże, stają się samodzielną wielowarstwową opowieścią. Kontury rozlanych form, gra kolorów na arkuszach akwareli wizualnie inspirują asocjacje lub po prostu zachęcają do podziwiania plastycznej wizjonerskości. Nie brakuje również efektów optycznych, światła, wrażenia unoszącej się atmosfery.

Benjaminas Jenčius pisze:

Malarstwo kojarzy mi się z muzyką. Te same prawa. Preludium – temat – kulminacja – finał. Bardzo ważne jest wybranie najważniejszych tematów, odczuwanie relacji przestrzeni, tonu, koloru, wszystko to harmonijnie wlewa się w przestrzeń obrazu. I kiedy to się udaje, czujesz błogosławieństwo, słyszenie widzialnego i widzenie słyszalnego, bycie zawsze we wszystkim, nie zastanawiając się nad przemijalnością bytu.

Valerija Vija Tarabildienė:

Arkusz papieru przypomina mi białą ścianę. Najcudowniejsze w akwareli – przezroczystość farby. Nakładając akwarelę warstwa po warstwie, można uzyskać niespodziewane tajemnicze efekty. W moich pracach częsty jest kod pamięci. To czasami motywy wyłaniające się z bardzo odległej przeszłości, które pojawiają się jak przez mgłę czasu. To byłoby trudne do osiągnięcia, malując farbami olejnymi lub akrylowymi. Akwarela – najbardziej poetycka technika malarska. W plenerach akwarelowych bardzo cenię możliwość pracy na łonie natury. Tu niewyczerpane źródło form, pomysłów, faktur. Światło słoneczne. Bez niego nie byłoby kolorów, nie byłoby życia. Widząc dobry obraz akwarelowy, przeżywam podobne uczucie, jakbym czytała dobrą poezję.

Akwarelistka Elma Šturmaitė twierdzi:

Dla mnie akwarela kojarzy się z poezją duszy, gdzie za pomocą kolorów, tonów, form chce się odpowiedzieć na to wołanie uczuć, wyrażając wewnętrzny stan, nastrój, dzieląc się z innymi, którzy nie są obojętni i się przeciwstawiają. Rozlewanie sprawia dużo przyjemności, gdy technika jest posłuszna i staje się kontrolowana. Akwarela cieszy swoimi nieoczekiwanymi efektami, zaskakuje możliwymi formami ekspresji -.

Według Eugenijusa Nalevaika:

Czasami akwarela jest jak kapryśna dama, z której arystokratycznym charakterem nie jest łatwo się porozumieć, a do stworzenia dialogu potrzeba nie tylko wiedzy i umiejętności, cierpliwości i zrozumienia, ale również bardzo subtelnej postawy i miłości do tej wyjątkowej i skomplikowanej techniki malarskiej. A czasami akwarela jest jak muzyka, która płynie łatwo i płynnie, jednak miła dla ucha słuchacza (oczu widza) tylko wtedy, gdy wykonawca doskonale opanował technikę, czule reaguje na zmieniającą się sytuację i mistrzowsko improwizuje.

Myślami o akwareli dzieli się córka Eduardasa Urbanavičiusa, artystka Saulė Urbanavičiūtė:
Akwarela jakby łączy żywioły natury. Woda i ziemia – pigmenty farb rozcieńczane wodą. Powietrze – przezroczystość. Drzewo – arkusz papieru. Ogień – tajemniczy proces twórczy, realizacja pomysłów. Prześwitujący kolor akwareli jak barwione szkło rozjaśnia myśli, oczyszcza niezdefiniowane odczucia. Warstwy farby nakładane na siebie osadzają się w rozpoznawalnych kształtach, tworząc nowe struktury form, rytmów, ujawniających sens harmonii przestrzeni, przepływu czasu, przemijalności i wieczności.

Edita Tamulytė

Dyrektor Galerii Sztuki Fojė