Maverick polskiego lotnictwa: W tej służbie trzeba mieć dystans i pokorę

Piloci 31 Bazy Lotnictwa Taktycznego w poznańskich Krzesinach należą do 2 Skrzydła Lotnictwa Taktycznego i obok 1 SLT, stanowią strategiczny element lotnictwa bojowego w Polsce. W przypadku konfliktu, to żołnierze tych jednostek będą bronili polskiego nieba. - To bardzo dynamiczne środowisko działań. Kładziemy  duży nacisk na szkolenie i bywa, że latanie nie jest najważniejsze. Uczestniczymy w wielogodzinnych debriefingach, żeby znaleźć wszystkie możliwe błędy, jakie popełniamy i wyeliminować je już na ziemi. Chodzi o to, żeby wszystkie loty, które wykonujemy były wyćwiczone bezwarunkowo, w oparciu o dane dostarczane  przez systemy w samolocie. Szkolimy się żeby w sytuacji wojny, nie zastanawiać się co zrobić, tylko żeby te szkolenia zaowocowały - przekonuje kpt. Maciej Krakowian "SLaB", pilot bojowy F-16. 

Czy czuje się pan Maverickiem? Czy to jest tak jak w filmach?

I tak, i nie. We wszystkich opowieściach lotniczych musi być ten jeden procent prawdy i ten jeden procent prawdy w tym filmie był. Same sceny lotnicze były nagrywane na żywo, to nie była sztuczna inteligencja. Faktycznie aktorzy siedzieli w samolotach, wykonywali te loty. Zachody słońca są więc w pełni realne i my też na co dzień je widzimy.

Film Top Gun pokazuje nie codzienną pracę pilota, tylko oddelegowanie na kurs. To wygląda podobnie, bo odchodzi cała biurokracja, która w pewnym stopniu zabiera tę frajdę z latania. Ale to też służba. Podczas ćwiczeń mamy dwa, trzy tygodnie wyłącznego skupienia się na lataniu, tak jak było to w filmie.

Miłość do latania w pana przypadku zaczęła się od śmigłowców i to w dość młodym wieku. Czy żeby zostać pilotem „efki”, trzeba się interesować lotnictwem od dziecka, czy liceum lotnicze otwiera te drzwi?

W moim przypadku pasja zrodziła się w wieku trzech lat i zaczęło się od lotu śmigłowcem nad polskim morzem. Ja i brat jesteśmy pierwszymi osobami w wojsku w naszej rodzinie. Mój brat był wojskowym wojsk lądowych. Poniekąd przez to, co on robił, wybrałem drogę wojskową.

Droga do kokpitu samolotów F16 jest bardzo długa i wymagająca i czasem gdzieś po drodze może zabraknąć dyscypliny, żeby dojść do tego etapu.

Po Liceum Lotniczym trafiłem do Akademii Sił Powietrznych w Stanach Zjednoczonych. Czasem słyszałem za plecami, że na pewno ktoś mi to załatwił. Nie, po prostu byłem w dobrym miejscu, w dobrym czasie i na to zapracowałem. Byłem przewodniczącym samorządu szkolnego w liceum lotniczym, więc bardzo często wyjeżdżałem na różne spotkania. Dzięki temu, przyglądałem się rekrutacji już rok wcześniej, więc wiedziałem, czego mogę się spodziewać.

Jest pan przewidziany na szkolenia F35?

Miałem być w pierwszej grupie szkoleniowej. Ostatecznie zrezygnowałem z tego programu ze względu na kwestie rodzinne.  To się wiąże z minimum trzyletnim wyjazdem, po powrocie jest przeniesienie się do bazy albo w Łasku, albo w Świdwinie. Dlatego skupiłem się na szkoleniu na F16. Zostałem pilotem pokazowym w zeszłym roku i  trochę było mi żal zostawiać mój team po jednym sezonie.

Częściej ich słychać niż widać, tym bardziej dziękuję pilotowi kpt. "Slabowi" za obecność w @RadioKrakow O rosyjskich pilotach myśliwców, dyżurach bojowych i schodzeniu na pułap 100 FT (30 m) porozmawiam z pilotem #F16 #polishairforce @SztabGenWP https://t.co/32bIeAKruU pic.twitter.com/aXDYNgYaHT

— Joanna Gąska (@joanna_gaska) August 15, 2024