Przerwał ją wybuch drugiej wojny światowej, stąd też egzamin maturalny zdał na tajnych kompletach w 1941 roku. Równocześnie od szesnastego roku życia pracował w gabinecie stomatologicznym znanego warszawskiego lekarza, doktora Stolarskiego, gdzie oprócz pracy technika dentystycznego wykonywał pracę asystenta przy fotelu dentystycznym. Doktor Stolarski widział w nim duży talent, uczył go jak leczyć i usuwać zęby, a także jak szyć i opatrywać rany. Umiejętności te bardzo przydały mu się, gdy w 1942 roku rodzina wróciła do Połańca, a młody Mieczysław wstąpił do oddziału Armii Krajowej „Jędrusie”. W oddziale nosił pseudonimy „Dentysta” oraz „Zagorzujko”. W trakcie jednej z akcji został ranny w nogę, z której odłamek usunięto dopiero po 50 latach. Podczas wojny był ścigany przez gestapo, a następnie przez NKWD. W latach powojennych był natomiast trzy razy aresztowany, przesłuchiwany i torturowany przez komunistów.

Po wojnie ukończył studia stomatologiczne na Akademii Medycznej w Łodzi i w 1951 roku przyjechał do Tarnowa, gdzie wraz z żoną Janiną wychowywał trójkę dzieci.

Po latach jego działalność wojenna i zawodowa została uhonorowana wieloma odznaczeniami, m.in. Krzyżem Walecznych, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Partyzanckim AK oraz Medalem Solidarności. W kwietniu 2018 roku wręczono mu honorowe obywatelstwo Tarnowa, w tym samym roku, w przeddzień setnej rocznicy odzyskania przez nasze miasto niepodległości, uhonorowany został Szablą Niepodległości.