Przed 1780 r. kamienica została przebudowana na pałac przez starostę krakowskiego Przebendowskiego, który posiadał także Pałac Pod Baranami na Rynku Głównym. Po pożarze w 1781 r., który był częściowy, ponieważ pokoje pałacu zachowały się w dobrym względnie stanie, kamienica staje się własnością Franciszka hrabiego z Granowa Wodzickiego, starosty grybowskiego, który pałac przebudował, zlecając projekt znanemu wówczas architektowi Ferdynandowi Naxowi. Pałac ma piękną klasycystyczną fasadę zwieńczoną balustradową attyką, wzbogaconą wazonami i alegorystycznymi rzeźbami. Pośrodku płaskorzeźba wyobrażająca śpiącą Dianę. Powyżej herb Wodzickich.
Po śmierci Franciszka hr. Wodzickiego właścicielką pałacu stała się jego zona Zofia z hr. Krasińskich Wodzicka, a w 1816 r. jej syn Stanisław hr. Wodzicki, prezes Rzeczpospolitej Krakowskiej, wojewoda Królestwa Polskiego. W 1843 r. po jego śmierci pałac przechodzi w ręce jego syna Franciszka hr. Wodzickiego.
W 1894 r. pałac nabył Stanisław Wysocki, a po jego śmierci jego właścicielami byli jego spadkobiercy: Stanisław i Henryk Wysocki.
Jak pisze Adam Chmiel w książce „Domy krakowskie – ul. św. Jana cz. I” (1924 r.):
Plan pałacu jest typowy dla budowli pałacowych XVIII wieku. Parter był siedzibą służby. Pierwsze piętro obejmuje salony w amfiladzie tak z frontu jak i z ul. św. Tomasza. Środkowy salon … ma zaokrąglone kąty,…, sufit gładki bez ozdób. Z tego środkowego pokoju jest wejście po prawej do wielkiego salonu o 3 oknach frontowych. Salon zachował do dzisiaj wspaniały swój wygląd, jaki otrzymał w pierwszej połowie XIX w. od Wodzickich…. W tym salonie wolne pola od ozdób drewnianych pokryte są wzorzystym adamaszkiem czerwonym dawnym (napiętym obecnie na ramach drewnianych), kominek z marmuru chęcińskiego otoczony boazerią białą ze złoconemi ozdobami; dwa lustra z konsolami i drugi kominek w ścianie od ul. św. Tomasza. Klamki drzwi są wypukło, bardzo pięknie ornamentowane, bronzowe, z herbem Wodzickich „Leliwa”, szczególniej piękne przy drzwiach do bocznego buduarku, w którym jest kominek marmurowy, już z nowszych czasów pochodzący. Dalsze boczne saloniki są skromnie ozdobione. … Piętro II ma urządzenie pojedyncze. Oficyny są jednopiętrowe. Na ścianie tylnej podwórza jest wozownia i ganek drewniany.
Wnętrza pałacu dobrze się zachowały. Podczas prac konserwatorskich prowadzonych po 1945 odkryto na I piętrze polichromie i belkowane renesansowe stropy, boazerie, posadzki. Po odrestaurowaniu pałac został przeznaczony na siedzibę krakowskiego oddziału Stowarzyszenia Architektów Polskich (SARP), który w czerwcu 1986 przeniósł się do nowej siedziby przy ul. Floriańskiej 39, a później, w 1999 r. przy pl. Szczepańskim 6.