"Nos Wenceslaus dei gratia Rex Bohemie, Dux Cracovie et Sandomirie… - tak zaczyna się przywilej lokacyjny Nowego Sącza wydany 8 listopada 1292 r. w Krakowie przez Wacława II.

Dokument ten był przeniesieniem istniejącego już ośrodka miejskiego, jakim było miasto Sącz (obecnie Stary Sącz) na miejsce bardziej dogodne i obronne. Lokacja miasta, nazwanego wkrótce Nowym Sączem, odbyła się na prawie niemieckim, nowe miasto zaczęło powstawać u zbiegu dróg podporządkowanych traktowi z Krakowa na Węgry. Przywilej lokacyjny był bardzo korzystny, Uposażenie majątkowe, wyznaczone dokumentem lokacyjnym, było stosunkowo duże i wynosiło 72 łany wykarczowanego gruntu, który należał do dawnej wsi biskupiej. Na tej ziemi zaczęto budować miasto. W odóżnieniu do Starego, nazywa go Nowym Sączem.