Magistrat przeznaczył początkowo na naprawę zabytkowego pomnika 196,75 tys. zł. Oferta firmy z Krakowa, zajmującej się renowacjami, była najniższa spośród złożonych propozycji. Została przyjęta. Wadowice zapłacą za naprawę monumentu 196,8 tys. zł. Pozostałe trzy oferty wynosiły od 217,9 tys. zł do 394,5 tys. zł.
Monument, jeden z symboli Wadowic, przed którym odbywają się obchody świąt państwowych i uroczystości patriotyczne, jest w złym stanie. Pęka figura żołnierza, będąca jego elementem. Wykonał ją 40 lat temu ze zbrojonego betonu Franciszek Suknarowski. Zbrojenie pęcznieje i rozsadza figurę od środka.
Burmistrz Wadowic Bartosz Kaliński poinformował, że miasto ma już pozwolenie na budowę. Jego zdaniem prace przy pomniku potrwają do maja.
Pomnik Poległych Żołnierzy 12 Pułku Piechoty Ziemi Wadowickiej stoi przed budynkiem dawnych koszar. Został odsłonięty 11 listopada 1928 r. Ufundowało go społeczeństwo Wadowic. Zaprojektował go rzeźbiarz Józef Jura.
Szczyt wykonanego z piaskowcowego cokołu zdobi urna z emblematami Krzyża Walecznych i girlandą laurową. Na bokach umieszczono nazwy sześciu pól bitewnych, w których walczyli żołnierze „dwunastki”, broniąc Polski przed czeską i bolszewicką agresją. W połowie pięciometrowego postumentu umieszczona została figura żołnierza z bronią u boku, częścią ekwipunku i z Krzyżem Walecznych na piersi munduru. Poniżej figury wmurowana była tablica o treści upamiętniająca 35 żołnierzy pułku, którzy zginęli w walce o Polskę.
Podczas II wojny światowej Niemcy zbezcześcili monument. Usunęli z niego figurę żołnierza, a także daty i nazwy zwycięskich bitew. W 1975 r. władze komunistyczne nakazały przeniesienie cokołu pomnika na cmentarz Wojskowy w Wadowicach. Na swoje miejsce wrócił – staraniem działaczy NSZZ „Solidarność” – w listopadzie 1981 r. Osłonięty został tuż przed wprowadzeniem stanu wojennego. Elementy rzeźbiarskie wykonał wadowicki artysta Franciszek Suknarowski.
12 Pułk Piechoty został sformowany w Wadowicach pod koniec 1918 r. Żołnierze uczestniczyli m.in. w walkach z Ukraińcami, w odpieraniu czechosłowackiej agresji w styczniu 1919 r., w wojnie z bolszewikami, a także w wojnie obronnej w 1939 r.