Olere był członkiem Sonderkommanda, grupy więźniów Auschwitz zmuszanej przez Niemców do usuwania ciał ofiar Holokaustu. Muzeum posiada największy w świecie zbiór obrazów jego autorstwa. W zeszłym roku trafiło do niej 18 prac ukazujących Zagładę i gehennę obozową.  Zdaniem Agnieszki Sieradzkiej z muzealnego działu zbiorów, w pracach widać kolejne etapy Zagłady. Uwidocznił na nich ludzi w rozbieralni, w komorze gazowej, sceny hali pieców i grzebanie ciał. Zobaczyć można eksperymenty medyczne, torturowanie i zabijanie więźniów przez strażników z SS.

W opinii dyrektora Muzeum Piotra Cywińskiego, traumatyczne przeżycia w cieniu kominów krematoryjnych Olere przelał na papier i płótno. - Stąd ich unikatowa wartość, jako dokumentów ilustrujących dzieje Zagłady. Pochodzą od naocznego świadka i ukazują zarówno codzienność pracy Sonderkommanda, jak i siłę traumy oraz wolę życia osoby, która przeszła przez najciemniejsze z obozowych doświadczeń – uważa.

Zdaniem kierownika Centrum Badań w Muzeum Piotra Setkiewicza, obrazy Olere mają wyjątkową wartość dla historyków. Są jedynym ikonograficznym przedstawieniem pracy komór gazowych i krematoriów, których detale znali członkowie Sonderkommando. - Można z nich odczytać nie tylko szczegóły konstrukcyjne tych budynków. Są one także cennym źródłem informacji na temat pracy i stosunków panujących wśród więźniów Sonderkommando – powiedział.

David Olere urodził się 19 stycznia 1902 r. w Warszawie. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1918 r. wyjechał do Berlina, a następnie do Paryża, gdzie osiadł już na stałe. Należał do tzw. szkoły paryskiej. Pracował dla różnych wytwórni filmowych. Tworzył scenografie, kostiumy i plakaty reklamowe m.in. dla Paramount Pictures, Fox i Gaumont.

20 lutego 1943 r. został aresztowany przez policję francuską i umieszczony w obozie Drancy. Stamtąd 2 marca deportowano go do niemieckiego obozu Auschwitz. Przez cały okres pobytu w obozie pracował w Sonderkommando. 19 stycznia został wraz z innymi więźniami został wyprowadzony przez Niemców w Marszu Śmierci na zachód. Trafił do obozów Melk i Ebensee, podobozów KL Mauthausen. Został wyzwolony 6 maja. Wrócił do Paryża. Zmarł w 1985 roku.

 

(PAP/mk)