Niedziela Palmowa w Kalwarii Zebrzydowskiej

Inscenizacji wydarzeń sprzed 2 tys. lat przyglądały się rzesze wiernych. Jezus, w którego postać wcielił się jeden z kleryków kalwaryjskiego Wyższego Seminarium Duchownego, na grzbiecie osiołka wyjechał na szczyt wzniesienia obok kalwaryjskiej bazyliki Matki Bożej Anielskiej. Podczas misteriów symbolizuje ona świątynię jerozolimską. Zbawicielowi towarzyszyli apostołowie. Ich role odgrywają przewodnicy kalwaryjscy. Podczas inscenizacji przeszli oni między tysiącami wiernych, którzy dzierżyli w dłoniach palmy.

Przy sanktuarium wierni ujrzeli ewangeliczne sceny wypędzenia kupców ze świątyni jerozolimskiej. "Czy to dom boży, czy targowica? Ci, którzy z daleka tu przyszli chcą się modlić, a wy urządzacie tu jarmark? Wy? Kapłani? Pozwalacie na to?" - dobiegał ze sceny głos kleryka, wcielającego się w rolę Chrystusa, który przewracał ustawione kramy.

Przedstawienie scen wjazdu Chrystusa do Jerozolimy inauguruje misterium pasyjne, którego zasadnicza część rozpocznie się w Wielką Środę. Kulminacja nastąpi w Wielki Piątek. Wówczas, aktorzy zainscenizują sceny męki Jezusa. Słowo pasterskie wygłosi metropolita krakowski abp Marek Jędraszewski.

Tradycja organizowania w Kalwarii Zebrzydowskiej misteriów sięga początków XVII w., gdy ufundowany został tam klasztor Bernardynów. Początkowo odbywały się one tylko w Wielki Piątek. Z biegiem czasu zostały rozszerzone.

Po II wojnie światowej ojciec Augustyn Chadam odnowił obrzędy. W Niedzielę Palmową 1947 r. urządzono po raz pierwszy "Wjazd Chrystusa do Jerozolimy". Swój program otrzymały również Wielka Środa, Czwartek i Piątek. Pojawiły się postacie Chrystusa, Matki Bożej, apostołów, arcykapłanów, faryzeuszy, kobiet i żołnierzy. Każda z nich została ucharakteryzowana i otrzymała teksty do wygłoszenia. W 1953 r. misterium otrzymało formę znaną do dziś.

Sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej jest jednym z głównych ośrodków kultu maryjnego i pasyjnego w Polsce.

Zasadnicza część misterium Męki Pańskiej rozpocznie się w Wielką Środę. Aktorzy zainscenizują wówczas sceny uczty u Szymona i zdrady Judasza. W Wielki Czwartek uroczystości zaczną się od obmycia przez Chrystusa nóg apostołom. Później, w procesji dróżkami kalwaryjskimi, wierni będą podążali za Jezusem i apostołami na Ostatnią Wieczerzę. Zobaczą modlitwę w ogrodzie oliwnym, scenę pojmania Chrystusa, a także przesłuchania przed Najwyższą Radą.

W Wielki Piątek aktorzy będą odgrywali sceny męki Zbawiciela. Rano procesja wyruszy spod Domu Kajfasza. Wierni przejdą przy Ratuszu Piłata, gdzie słowo pasterskie wygłosi metropolita krakowski abp Marek Jędraszewski. Następnie modlili się w nabożeństwie Drogi Krzyżowej idąc na Wzgórze Ukrzyżowania. W znajdującej się na jego szczycie kaplicy Grobu Pana Jezusa do niedzieli będzie trwała adoracja. Liturgii wielkopiątkowej, która zwieńczy misterium, będzie przewodniczył biskup Jan Szkodoń.

Tradycja organizowania w Kalwarii Zebrzydowskiej misteriów sięga początków XVII w., gdy został ufundowany klasztor Bernardynów. Początkowo odbywały się one tylko w Wielki Piątek, ale z końcem XVII w. rozszerzone zostały o Wielki Czwartek.

Po pierwszym rozbiorze Polski kalwaryjski obrzęd zubożał. Chrystusa w Wielki Czwartek symbolizował jedynie krzyż z insygniami Męki Pańskiej, a apostołowie występowali tylko przy umywaniu nóg.

Po II wojnie światowej ceremoniał znany był jedynie najstarszym przewodnikom pielgrzymek. Malała liczba pątników, którzy nie byli zainteresowani bezbarwnym obrzędem. Wówczas ojciec Augustyn Chadam za zgodą metropolity krakowskiego abp. Stefana Sapiehy odnowił go i wzbogacił.

W 1947 r. w Niedzielę Palmową urządzono po raz pierwszy "Wjazd Chrystusa do Jerozolimy" na osiołku. Swój program otrzymały również Wielka Środa, Czwartek i Piątek. Pojawiły się postaci Chrystusa, Matki Bożej, apostołowie, arcykapłani, faryzeusze, kobiety i żołnierze. Każda z nich została ucharakteryzowana i otrzymała teksty do wygłoszenia. W 1953 roku misterium otrzymało formę, która jest znana do dziś.

Sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej jest jednym z głównych ośrodków kultu maryjnego w Polsce. Jego fundatorami była rodzina Zebrzydowskich. Równocześnie z klasztorem Bernardynów wybudowano Dróżki Męki Pańskiej, przypominające kompozycją miejsca święte w Jerozolimie.

PAP/bp