Przed nami wakacje, porozmawiajmy więc o pierwszych wyjazdach wakacyjnych. Niektóre dzieci przed wyjazdem na kolonie, czy obóz mogą odczuwać wzmożony lęk przed rozstaniem z opiekunem, rodzicem. To naturalne reakcje?
Zapewne jest taka grupa dzieci, u których pierwszy wyjazd, pierwsze rozstanie będzie wydarzeniem, które dziecko przeżyje w określony sposób.
Kiedy lęk przed rozstaniem przeradza się w jednostkę chorobową?
Na pewno wtedy, gdy jest nieproporcjonalny do sytuacji, która się dzieje i zaburza w istotny sposób funkcjonowanie dziecka.
A jakie towarzyszą temu objawy?
Dzieci, których dotyka takie zaburzenie, wykazują silny lęk, niepokój w sytuacjach, w których dochodzi do oddzielenia z opiekunem. Zwykle tym opiekunem jest matka. Dominują nienaturalne zamartwiania się na temat sytuacji, w których mogłoby dojść do rozstania z matką. Zwykle towarzyszą zaburzenia snu - dzieci budzą się w nocy, pojawiają się koszmary. Mogą towarzyszyć też objawy somatyczne w postaci bólu głowy, bólów brzucha.
Ta jednostka chorobowa, o której mówimy, to lęk seperacyjny. Jak powszechne jest to zaburzenie?
Według dostępnych danych zaburzenie to występuje u około 4% w dzieci w wieku 7 lat - 11 lat. I ten wiek - 7 lat jest szczytem zachorowalności. U dzieci w wieku 12-16 występuje u około 3,9% populacji, natomiast u dzieci w wieku 14-16 lat dotyczy około 1%. Częściej pojawia się u dziewcząt, częściej u dzieci matek, które wychowują je samotnie, częściej u dzieci o niższym statusie socjo-ekonomicznym.
Lęk seperacyjny jest prawidłowym zjawiskiem u dzieci do 3. roku życia, a potem stopniowo zanika. Co rodzic powinien zrobić, gdy jednak nie zaniknie?
Jeżeli rodzic obserwuje te objawy, o których mówiłyśmy wcześniej, to należałoby udać się do psychologa. Jeżeli zalecenia lekarza, psychoedukacja nie przyniosą efektów, wówczas należałoby udać się do psychiatry w celu włączenia farmakoterapii.
Jak długi jest proces leczenia?
Jest to takie zaburzenie, które w przyszłości może przechodzić w inne zaburzenia lękowe, Zwykle ten proces terapeutyczny trwa. Jeśli wcześniej zaburzenie jest rozpoznane i wcześniej jest wdrożone leczenie, tym szybciej i łatwiej uda się opanować objawy, które występują u dziecka.