W Łaźni Nowej wydarzenie sezonu RECENZJA

"Piccolo Coro..."

Czy znacie anarchistkę bardziej radykalną niż Pippi Pończoszanka, czy może istnieć społeczność bardziej anarchistyczna, niż ta, rządzona przez dzieci? Czekolada dla każdego dziecka - proszę bardzo. Więcej wielbłądów? Naturalnie, od zaraz! I tym podobne.

Tylko czy eksperymentalny projekt społeczny z dziećmi w roli rządzących jest możliwy? Już Janusz Korczak w "Królu Maciusiu Pierwszym", duchowy patron tego przedstawienia, w smutny sposób dowodzi, że raczej nie. Ale przecież można próbować. Ta rzeczywistość, bez poważniejszych konsekwencji dla porządku społecznego, jest możliwa. W teatrze. Na dziwnej wyspie, na którą zabrała dzieci i dorosłych ( tych ostatnich wyłącznie w roli widzów) Iga Gańczarczyk, reżyserka i dramaturg. Dwa lata temu na festiwalu Art Boom w Krakowie była w Parku Krakowskim taka wyspa na środku małego jeziorka - anarchistyczna oaza, koczowisko, plenerowy squot. Nic dobrego z tego jednak nie wynikło: artyści zachowywali się swobodnie, przechodnie wzywali policję. Pozostało powszechne odczucie społecznego nieporozumienia. Tam jednak rządzili dorośli. Przypadek?

Spektakl zat. "Piccolo Choro dell'Europa" w Łaźni Nowej to prawdziwe wydarzenie końca sezonu. Piętnastka utalentowanych dzieciaków (9-12 lat) wyznacza swoje reguły - są głośne, świadome, pewne siebie, asertywne, wiedzą, czego chcą. Ich logika to afabularny ciąg fantastycznych skojarzeń, ich ekspresja - to intrygujący język zbudowany ze współczesnego tańca, akrobatycznej gimnastyki i teatru (brawo choreografka Dominika Knapik!). Utopijna wyspa nie jest wbrew pozorom oderwana od rzeczywistości - dzieci dobrze znają jej słabe strony - biedę, wykluczenie, podziały społeczne, nieufność wobec obcych. I o tym jest spektakl w Łaźni Nowej.

Żywiołem organizującym świat dzieci jest oczywiście zabawa. Najlepsze zabawy imitują świat dorosłych, jakby w krzywym zwierciadle. Dzieci bawią się w radiowe studio i parodiują idiotyczną debatę o biedzie i bezdomności. Nawet do końca nie udają, że udają, nieustająco wybuchają śmiechem, podkreślając, że cała dyskusja jest tylko na niby - a jednak napuszone teksty o zapobieganiu tym zjawiskom brzmią dziwnie znajomo.
Dzieci odgrywają też sceny z "Podróży Guliwera", gdzie przyczyny wojennych konflików sprowadzone zostają do absurdalnej różnicy zdań między stronnictwem wysokich i niskich obcasów. Czasem nie trzeba wiele więcej, by wybuchła prawdziwa wojna, prawda? Jest namiotowy seans nienawiści do dziwnej dziewczynki, która jakby nie pasuje do wspólnoty, jest koszmar projekcji filmu Wandy Jakubowskiej o Królu Maciusiu z lat 50, są wampiry i piękny, zbiorowy wykład o eusocjalnych mrówkach.

Euforia, empatia, entuzjazm, energia, ekspresja, ale także rewolucja - gdyby świat zbudowany byłby wg. reguł "Piccolo Choro dell'Europa" (zawartych m.in w dekalogu "Korczak Manifesto"), żylibyśmy piękniej, uczciwiej, odważniej, po prostu - lepiej. Szkoda, że utopijną wyspę definitywnie opuszczamy jako wczesne nastolatki, młodzi dorośli.... Na szczęście jest teatr.

Justyna Nowicka

Łaźnia Nowa, premiera 19 lipca.
Reżyseria: Iga Gańczarczyk /// Scenariusz: Iga Gańczarczyk /// Choreografia: Dominika Knapik /// Muzyka: Daniel Pigoński

Warsztaty edukacyjne i współpraca dramaturgiczna: Agata Otrębska, Scenografia, kostiumy, światła: LATALAdesign (Dagmara Latała, Jacek Paździor)
Obsada:
Oliwia Dębosz, Gabriela Fielek, Anna Gabańska, Adam Gilarski, Róża Głąbińska, Zofia Gniadek, Kuba Kiełbiowski, Maria Kruszyńska, Zofia Krzyszycha, Eliza Kuczyńska, Alicja Madejska, Anastazja Martyniec, Damian Ruszkowski, Dominika Rykała, Igor Wypiór //

Uwaga - następne spektakle we wrze ś. niu: 13/14/15 i w pazdzierniku 11/12/13