„Pokój na godziny” Pavla Landovskyego wkrótce po praskiej premierze przeszedł triumfalnie przez polskie sceny; w samych latach 70. miał aż dziesięć wystawień. Mogliśmy go także oglądać w Teatrze Telewizji. Dzisiaj sztuka, przyrównywana do dramatów Harolda Pintera czy Edwarda Bonda, powraca w nowej interpretacji Waldemara Śmigasiewicza .
„Pokój na godziny” to pełna ironii i dystansu opowieść o tym, jak nie umiemy być dorosłymi w każdym wieku. Sztuka jest pyszną mieszanką abstrakcji, groteski, absurdu i nienatrętnej refleksji, które tak uwielbiamy w czeskim kinie.

Pavel Landovský , czeski aktor, dramatopisarz i reżyser, a także jeden z bardziej zaangażowanych dysydentów, urodził się w 1936 w Německým (Havlíčkův) Brodzie, w rodzinie inżyniera rolnictwa i urzędniczki. Niedopuszczony do matury w szkole przemysłowej w Teplicach, odkrył jednak swoją największą pasję, teatr, i zaczął występować bez wcześniejszego przygotowania na lokalnej scenie. Po odbyciu obowiązkowej służby wojskowej przez cztery lata bezskutecznie starał się o przyjęcie na Wydział Teatralny praskiej Akademii Muzycznej (DAMU).
Mimo braku wykształcenia pracował jako aktor w teatrach w Šumperku (1960/61), Klatovym (1961/63) i Pardubicach (1964/65). W latach 1965-1976 stał się jedną z głównych postaci Činoherneho Klubu w Pradze. Na dużym ekranie pojawił się jako gość weselny z trąbką w „Pierwszym wyścigu” („Dedecek automobil”) Alfréda Radoka w 1957. Z ważniejszych – i znanych polskim widzom – obrazów w jego dorobku wymienić należy „Pociągi pod specjalnym nadzorem” (1966; nie został wymieniony w czołówce), „Małgorzatę, córkę Łazarza” (1967), „Ragtime” (1981), „Nieznośną lekkość bytu” (1988), „Butelki zwrotne” (2007) i „Do Czech razy sztuka” (2008). Występował w filmach kinowych i telewizyjnych oraz serialach produkcji m.in. czeskiej, austriackiej, niemieckiej i amerykańskiej.
Jako dramatopisarz zadebiutował w 1969 „Pokojem na godziny” („Hodinový hoteliér”), wystawionym w Činohernem Klubie. Sztuka porównywana była z dramatami Albeego, Pintera i Bonda jako triumfalna manifestacja współczesnych nurtów i tematów.

Waldemar Śmigasiewicz - reżyser teatralny i profesor na Wydziale Reżyserii warszawskiej Akademii Teatralnej, urodził się w 1953 roku w Warszawie. Absolwent PWSFTviT w Łodzi, po studiach rozpoczął pracę dydaktyczną na Wydziale Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku, a później współpracował z krakowską PWST. W latach 1985-1990 realizował tam przedstawienia dyplomowe na Wydziale Aktorskim. Za jedno z nich - „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza - otrzymał Grand Prix na Europejskim Festiwalu Szkół Teatralnych w Lyonie w 1987 roku.

Pracował na bardzo wielu scenach w Polsce, m.in.: w Warszawie w Teatrze Powszechnym, Polskim i Ateneum, w Krakowie na scenach Starego Teatru, Teatru im. Juliusza Słowackiego, Teatru Bagatela, Teatru STU, a także we Wrocławiu, gdzie realizował spektakle w Teatrze Polskim i w Teatrze Kalambur, w Poznaniu na deskach Teatru Nowego i Teatru Animacji oraz w Teatrze Miejskim w Gdyni. Reżyser około stu spektakli, laureat licznych nagród i wyróżnień specjalną sympatią darzy twórczość Witolda Gombrowicza, którego zarówno dramaty jak i prozę wielokrotnie przenosił na teatralne deski. Między innymi w Teatrze Bagatela reżyser przygotował dwa gombrowiczowskie spektakle: „Kosmos” (1998) i „Hulajgębę” (2006) na podstawie „Ferdydurke” i „Dzienników” , czy ostatnio „Pornografię” w warszawskim Teatrze Powszechnym (2008).

Ale nie tylko Gombrowicz określa reżyserskie prace Śmigasiewicza. Są wśród nich zarówno broadwayowski przebój - komedia muzyczna „Wystarczy noc” Neila Simona i Marvina Hamlischa - oraz „Zbrodnia i kara” grane w naszym Teatrze, jak i „Hamlet” (Teatr Nowy w Poznaniu) czy „Proces” Kafki (Teatr Miejski w Gdyni). Jedne z ostatnich prac teatralnych Śmigasiewicza to: „Kieszonkowy atlas kobiet” Sylwii Chutnik (Teatr Powszechny w Warszawie, 2009), kapitalny monodram „Ojciec Bóg” Katarzyny i Jacka Wasilewskich (2011), czy najnowsze „Jesteś piękne – mówię życiu” wg Wisławy Szymborskiej (Teatr Powszechny w Warszawie, 2011).


Pavel Landovský „Pokój na godziny” (Hodinový hoteliér)

Tłumaczenie: Jan Paweł Gawlik
Reżyseria: Waldemar Śmigasiewicz
Scenografia: Maciej Preyer
Opracowanie muzyczne: Piotr Kubic
Asystent reżysera / inspicjent / sufler: Sylwia Domin
Występują: Urszula Grabowska-Ochalik (Zofia), Wojciech Leonowicz (Ryszard), Paweł Sanakiewicz (Fano), Marek Bogucki (Hanzl)
Premiera: 9 marca 2013
(Wojciech Musiał)