"W fascynującej biografii Wacława Felczaka skupiają się jak w soczewce losy przedstawicieli pokolenia urodzonego około roku 1918. Najpierw wzrastanie i wychowanie w klimacie świeżo odzyskanej niepodległej państwowości, potem zdobywanie wykształcenia i pierwsze próby włączenia się w życie społeczne, polityczne i naukowe. Wybuch wojny, przekreślający dotychczasowy dorobek życia, różne formy walki o przetrwanie narodu i własne. Koniec wojny, który zmusza do wyboru między wiernością wartościom a podporządkowaniem się nowym władcom zniewolonej ojczyzny. Po 1956 r. namiastka normalnego życia z etykietką „wroga Polski Ludowej". W końcu, po 1989 r. spełnienie żywionych przez pół wieku pragnień, ale równocześnie rozczarowanie kształtem odzyskanej niepodległości. Życiorys w zasadzie typowy, ale w szczegółach tak bogaty, że wystarczyłby dla obdzielenia kilku osób.
[...]
Waga wydarzeń, w których brał udział Wacław Felczak, była tak wielka, że przez pryzmat jego biografii zobaczyć możemy wiele kluczowych, a mało znanych momentów w najnowszych dziejach Polski, a nawet Europy Środkowej. Jego postawa i opinie były punktem odniesienia dla wielu osób i środowisk po 1956 r. Jednak w dotychczasowym naukowym piśmiennictwie historycznym jego postać nie doczekała się szerszego omówienia, także struktury i instytucje, w ramach których działał, nie były przedmiotem ujęć monograficznych. Wynikało to bądź z przyczyn ideologiczno-cenzuralnych, bądź braku dostępu do najważniejszych źródeł. Wszystko to uzasadniało podjęcie trudu napisania jego biografii politycznej" .
Fragment wstępu dr Wojciecha Frazika do jego książki "Emisariusz Wolnej Polski. Biografia polityczna Wacława Felczaka (1916–1993)"