Nie żyje Stanisław Radwan

Każde jego przyjście na próbę było przeżyciem. To było coś niesamowitego. Stanisław Radwan miał ponadprzeciętny "słuch" teatralny. Choć już słyszę jego śmiech i widzę jego minę gdyby usłyszał co o nim mówimy. Machnąłby ręką mówiąc zapewne: "zostawmy to".

- wspomina Stanisława Radwana aktor Jacek Romanowski

Stanisław Radwan współpracował z krakowskimi teatrami. Był m.in. kierownikiem muzycznym w Teatrze Rozmaitości, a w latach 70. związał się etatowo ze Starym Teatrem - w latach 80. był jego dyrektorem naczelnym i artystycznym. Stworzył muzykę do ponad 300 przedstawień teatralnych. Współpracował m.in. z Konradem Swinarskim, Zygmuntem Hübnerem (czyt. Hibnerem), Lidią Zamkow, Jerzym Grzegorzewskim, Jerzym Jarockim czy Andrzejem Wajdą.

Są tacy twórcy, którzy specjalizują się w słuchaniu. Stanisław Radwan był takim twórcą. Zachował się w pamięci jako osoba niezwykle intensywnie towarzysząca i obdarowująca swoją osobowością, elokwencją, wrażliwością, wiedzą i talentem wszystkich wokół. Odszedł wielki, wybitny kompozytor ale przede wszystkim wielki, wspaniały człowiek teatru, którego wszystkim będzie bardzo brakowało.

- mówi Waldemar Raźniak - dyrektor Narodowego Starego Teatru.

Nie da się o nim myśleć inaczej, niż z miłością. (...) Chociaż dawał wszystkim siebie tylko odrobinę, każdy z nas miał poczucie, że chwile spędzane z Radwanem, to są chwile wielkiego znaczenia"

- napisał w mediach społecznościowych Łukasz Maciejewski - krytyk filmowy i teatralny.

Stanisław Radwan zmarł w wieku 84 lat.

Stanisław Radwan studiował grę na fortepianie w klasie Ludwika Stefańskiego i kompozycję pod kierunkiem Krzysztofa Pendereckiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. Swoje umiejętności doskonalił w 1967 podczas kursów prowadzonych przez Pierre'a Schaeffera oraz Oliviera Messiaena w Paryżu.

W latach 1960-1975 współpracował z kabaretem Piwnica pod Baranami. Jednocześnie, w latach 1963-66, był kierownikiem muzycznym Teatru Rozmaitości w Krakowie, zaś w latach 1974-76 - w Teatrze Ateneum w Warszawie. W 1977 związał się na stałe, jako konsultant muzyczny, ze Starym Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, pełniąc od 1980 do 1990 funkcję dyrektora tej sceny.

Był laureatem wielu nagród m.in. na Opolskich Konfrontacjach Teatralnych za muzykę do spektakli - "Powrót Odysa" (1982), "Rękopis znaleziony w Saragossie" (1993), "Sen srebrny Salomei" (1994), na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych za muzykę do "Woyzecka" w reż. Tadeusza Bradeckiego (1982), Nagrody miasta Krakowa (1988), Nagrody im. Aleksandra Bardiniego (2000), Nagrody Fundacji Kultury Polskiej (2007).

Stanisław Radwan należał do grona najbardziej cenionych twórców muzyki teatralnej. Jest autorem ponad trzystu kompozycji, napisanych dla potrzeb teatrów w Krakowie (Stary Teatr, Teatr Rozmaitości, Teatr im. Juliusza Słowackiego, Teatr STU, Teatr Ludowy, Teatr Bagatela im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego), Warszawie (Teatr Narodowy, Teatr Dramatyczny, Teatr Studio, Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza, Teatr Powszechny, Teatr Współczesny), Częstochowie (Teatr im. Adama Mickiewicza), Katowicach (Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego), Łodzi (Teatr im. Stefana Jaracza, Teatr Nowy), Gdańsku (Teatr Wybrzeże), Wrocławiu (Teatr Współczesny im. Edmunda Wiercińskiego, Teatr Polski), Kaliszu (Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego), Lublinie (Teatr im. Juliusza Osterwy, Teatr im. Hansa Christiana Andersena), Sosnowcu (Teatr Zagłębia), Zakopanem (Teatr im. Stanisława Ignacego Witkiewicza), Poznaniu (Teatr Nowy), Gdyni (Teatr Muzyczny im. Danuty Baduszkowej) i Szczecinie (Teatr Polski). Współpracował z wieloma wybitnymi reżyserami teatralnymi i filmowymi, m.in. Zygmuntem Hübnerem, Konradem Swinarskim, Jerzym Jarockim, Jerzym Grzegorzewskim, Andrzejem Wajdą, Tadeuszem Bradeckim, Krzysztofem Babickim, Krystianem Lupą.