Linia Filmowa wydawnictwa Ha!art to jedno z najciekawszych zjawisk na rynku polskiej krytyki.

Do głównych założeń serii należą popularyzacja współczesnej myśli teoretyczno-filmowej, dostarczanie kontekstów i komentarzy ułatwiających odbiór kina awangardowego i eksperymentalnego, prezentacja polskim czytelnikom bliżej nieznanych kinematografii narodowych, a także promocja młodego pokolenia krytyków, teoretyków i historyków filmu. Szczególne miejsce w Linii Filmowej przypada krytycznym, alternatywnym ujęciom kina polskiego.

W sumie w serii ukazało się dotąd blisko 30 tytułów, część we współpracy z najważniejszym polskim festiwalem filmowym Era Nowe Horyzonty.


"Piotr Szulkin – Życiopis" to zapis rozmowy Piotra Kletowskiego i Piotra Mareckiego z Piotrem Szulkinem – jednym z najbardziej oryginalnych twórców polskiego kina i teatru telewizji.

Szulkin, artysta „chory na Polskę”, w swej twórczości niezwykle trafnie portretował rzeczywistość PRL-u i czasów przełomu, jednocześnie prorokując współczesność tworzoną przez odwieczne podziały i społeczno-patriotyczne mity.

Szulkin dzieli się z czytelnikami swoim ujęciem estetyki podług której realizował filmy, oparte na skrajnie subiektywnym postrzeganiu rzeczywistości. Rozważa definicję człowieczeństwa i egzystencji, które są punktem wyjścia i dojścia jego artystycznych poszukiwań. Mówi o swoim rzemiośle, pracy na planie i samotności reżysera.


"Czycz i filmowcy, czyli przyliteracki status kina polskiego" Piotra Mareckiego.

Książka jest próbą opisania pewnej formacji pokoleniowej i społeczno-politycznej, która była już uprzednio opisywana, ale w nieco innej konfiguracji: w zestawieniu, powiedzmy: Bursa, Hłasko, Polański, Komeda, Głowacki nacisk padał raczej na kontestację i poetykę skandalu, a następnie – na światowy sukces kontestatorów.

Jeśli do Bursy doczepimy ciąg nazwisk złożony z Czycza, Latałły, Titkowa i Barańskiego, okaże się, iż kontestacja może mieć charakter znacznie bardziej kameralny i osobisty, a zamiast międzynarodowego sukcesu pojawi się „prowincjonalność” i wycofanie z wielkiego świata jako świadomie wybrany los. Inna też będzie – i to zdecydowanie – poetyka dzieł tworzonych przez tego rodzaju artystów. Stylistyczną drastyczność i prowokacje zastąpi w nich pierwiastek liryczny i sentymentalny – tak świetnie widoczny w filmie Nad rzeką której nie ma Barańskiego. Jednocześnie postawa wycofania nie wyklucza bynajmniej bezkompromisowej oceny politycznego systemu, który panował w Polsce.

Więcej o książkach w magazynie Koło Kultury we wtorek po 21.00.