Wolność i miłość ma swoją cenę. "Aida" Opery Krakowskiej w czerni i złocie może zachwycić

Agnieszka Malatyńska-Stankiewicz
Wczoraj 10:38 ( Edytowany Wczoraj 12:58 )

Jest sukces! Bez słoni i koni oraz z zaledwie jednym rydwanem! Ale za to w złocie i czerni, w pałacu i grobowcu. Monumentalna i jednocześnie zachwycająca czystą i przejrzystą formą premiera „Aidy” Verdiego przygotowana przez Operę Krakowską została przyjęta entuzjastycznie.

Znana od ponad 150 lat historia miłosnego trójkąta, zabrzmiała tym razem bardzo przejmująco. Akcja opery, która rozgrywa się w trakcie wojny pomiędzy starożytnym Egiptem a Etiopią, korespondowała z naszymi czasami.

Potęgowała to jeszcze świadomość, że odtwórczynie głównych bohaterek pochodzą z krajów toczących wojnę. Bo w piątek w partii niewolnicy Aidy wystąpiła Ukrainka Oksana Nosatova, a w partii Amneris jej rywalki Rosjanka Olesya Petrova. Przypadek? Nie wiem, niemniej spektakl ten stał się niezwykłą wędrówką pełną uniwersalnych tematów: zakazanej miłości, zdrady wobec kraju, litości wobec jeńców wojennych, powinności, poświęcenia i śmierci. Wędrówką przejmującą i bardzo rezonującą ze współczesnym światem.

Zastanawiałam się przed spektaklem, na ile „Aida”, jeden z najczęściej do dziś wystawianych tytułów w teatrach operowych, która swoją prapremierę miała w 1871 roku w Operze w Kairze, jest w naszych czasach interesująca. Czy historia wziętej do niewoli etiopskiej księżniczki Aidy, oraz jej rywalki, córki faraona Amneris i wodza egipskich wojsk Radamesa, spotęgowana przez świetną muzykę Verdiego, arcymistrza operowego, potrafi dziś poruszyć?

Reżyserzy na ogół starają się zafascynować widzów rozmachem i przepychem, często wystawiając dzieło w plenerze, stąd zdarza się, że na scenie pojawiają się nawet żywe zwierzęta: słonie czy konie, a w widowisku bierze udział kilkuset statystów. Pamiętam takie inscenizacje, choćby tę sprzed wielu lat we Wrocławiu, w Hali Ludowej.

Ale Giorgio Madia, reżyser, choreograf i reżyser świateł krakowskiej „Aidy”, znany z realizacji na tej scenie sprzed wielu lat wspaniałego „Kopciuszka” miał inny pomysł. Jak się okazało - doskonały. Opera rozgrywa się w półmroku, w dwóch kolorach: czarnym i złotym. Można wręcz zażartować, że złota na scenie jest tak wiele, ile być może wyniosło honorarium Giuseppe Verdiego: 150 tys. franków w złocie, co na dzisiejsze pieniądze wynosi ponad 20 milionów zł. Złoto na scenie nie jest jednak jednoznaczne. W zależności od oświetlenia zmienia barwę od jasnego, wręcz białego, poprzez delikatnie różowy aż po ciemny pomarańczowy, stanowiąc kontrast wobec drugiego koloru, głębokiej czerni, mrocznej i matowej.

Plastycznie krakowska „Aida” jest zachwycająca. Jak w dawnych czasach, tak i teraz poszczególne sceny otrzymywały brawa od publiczności. Scenografia i kostiumy, których autorem jest Domenico Franchi, stawały się pięknymi obrazami, oddzielnymi dziełami sztuki. Na scenie pojawiły się ogromne, wysokie na wiele metrów walce, niczym budowle bazaltowe, otwierane, a także półokrągłe schody, które mogą prowadzić do góry lub w dół, symbolizując w ten sposób drabinę społeczną bohaterów i sytuacje, w jakiej się znaleźli.

Wszystkie elementy scenografii były przesuwane w zależności od akcji. Jeśli do tego dodamy zmiany oświetlenia to trudno się dziwić, że niemal w jednej chwili wyrastał na scenie pałac faraona, później świątynia, a za kolejnym razem grobowiec. Kostiumy czarne, pełne złotych elementów – nawiązujące swym kształtem i ozdobami do stylu egipskiego, z którego w późniejszym czasie czerpało art deco – idealnie wpisywały się w całość obrazu. Jedynie przeszkadzało mi, że wszyscy występujący mieli ciemne twarze. Według mnie niepotrzebnie, bo to powodowało, że artyści stawali się anonimowi, a przecież do opery chodzimy dla konkretnych wykonawców.

„Aida” pod względem muzycznym to potężne dzieło. Trzy godziny muzyki, zróżnicowanej, pięknej, dobrze znanej. Verdi bawi się orkiestrą, instrumentacją, fakturą. I w tym kontekście dyrygent Marcin Nałęcz-Niesiołowski prowadząc orkiestrę stanowił mocne oparcie dla solistów, tkając z instrumentów kanwę, na której główni bohaterowie mogli odmalować głosem emocje.

Oksana Nosatova, czyli tytułowa Aida sprostała wyzwaniu, a jej śpiew, zwłaszcza te fragmenty w piano, robił na mnie wrażenie. Jej sceniczna rywalka Olesya Petrova, pokazała prawdziwy „wokalny pazur”. Choć Verdi Amneris nie obdarzył tak pięknymi frazami jak Aidę, to jednak w jej śpiewie można było odnaleźć przemianę bohaterki: od próżnej, pewnej siebie, bogatej, po dziewczynę, która zdała sobie sprawę, że jej zazdrość spowodowała śmierć jej ukochanego. Udało jej się stworzyć bardzo wyrazistą postać.

W rolach męskich: Giorgi Sturua (Radames) po początkowej tremie brzmiał przekonywująco, zaś bardzo mi się podobali Sebastian Marszałowicz (Faraon), Rafał Siwek (Ramfis). Także w mniejszych rolach artyści dobrze wypadli: Mikołaj Zalasiński (Amonasro), Paula Maciołek (Kapłanka) i Vasyl Grokholskyi (Posłaniec).

Wielkie gratulacje należą się także połączonym chórom Opery Krakowskiej i Filharmonii Krakowskiej. Udało się uzyskać piękne współbrzmienia głosów, mimo że śpiewacy ci nie pracują razem na co dzień.

Pochwała też należy się baletowi, zwłaszcza że choreografia nie była prosta, pełna elementów ruchu w dwóch płaszczyznach, nawiązujących do figuratywnych egipskich przedstawień. Podobnie zresztą jak cały ruch sceniczny. Choreograf Giorgio Madia starał się ustawiać artystów profilem do publiczności, zwracając w tej sposób uwagę na egipskie hieroglify i malowidła ścienne.

„Aida” Opery Krakowskiej to piękna inscenizacja, spójna w swej plastycznej i muzycznej odsłonie. Spektakl który pokazuje, że wolność i miłość ma swoją cenę. To także przysłonięty muzyką i bogactwem mechanizm polityczny wojny, który zawsze jest ten sam.

Agnieszka Malatyńska-Stankiewicz

Kierownictwo muzyczne: Marcin Nałęcz-Niesiołowski
Reżyseria, choreografia, reżyseria światła: Giorgio Madia
Scenografia, kostiumy: Domenico Franchi
Przygotowanie chóru: Andrzej Korzeniowski, Joanna Wójtowicz
Asystent reżysera: Agnieszka Sztencel
Asystent kierownika muzycznego: Joachim Kołpanowicz
Asystent scenografa: Giulia Bruschi
Inspicjent: Justyna Jarocka-Lejzak, Mateusz Makselon

Spektakl „Aida”obsada premierowa (14.03.2025):
AIDA: Oksana Nosatova
AMNERIS: Olesya Petrova
RADAMES: Giorgi Sturua
FARAON: Sebastian Marszałowicz
RAMFIS: Rafał Siwek
AMONASRO: Mikołaj Zalasiński
KAPŁANKA: Paula Maciołek
POSŁANIEC: Vasyl Grokholsky

Orkiestra, Chór i Balet Opery Krakowskiej oraz Chór Filharmonii Krakowskiej
DYRYGENT: Marcin Nałęcz-Niesiołowski

Tematy: Opera krakowska

Autor:

Agnieszka Malatyńska-Stankiewicz

Opracowanie:

Justyna Polewska-Nowicka

Komentarze (11)

Dodo

2025-03-17

Byłam na premierze, ale chyba jakiejś innej niż recenzentka. Zastąpienie Ewy Płonki przez dużo od niej słabszą Oksanę Nosatovą bez poinformowania o tym fakcie publiczności to jest prawdziwy skandal i kpina z widzów. Dziwne, że recenzentka "zapomniała" o tym wspomnieć.

Amerykanin

2025-03-16

Kupiłem bilet żeby usłyszeć Piotra Beczałę jako Radamesa albo Krzysztofa Bączyka jako Króla, a tu taka niemiła niespodzianka. I co teraz?

odp

2025-03-16

nigdy nie masz gwarancji, że akurat ta artystka zaśpiewa,

Do widza

2025-03-16

Bo melomani nie przyjeżdżają na Aidę, czy kiepskiego dyrygenta, tylko na sopranistkę, która występuje głównie za granicą i rzadko występuje w Polsce. Więc kupowali bilety " na Płonkę" a nie na Aidę. A skoro, wbrew zapowiedziom i reklamie, nie wystąpiła w zapowiadanym dniu, na który ktoś specjalnie kupił bilet, to wielki skandal. To się zdarza tylko wtedy, kiedy artysta jest chory. A tu takiej sytuacji nie było, o czym mówi wpis artystki na FB. Recenzentka powinna być świadoma wagi skandalu.

??!!!

2025-03-16

A realizatorzy przedstawienia i recenzentka wiedzą, że charakteryzacja black face jest obraźliwa i od 10 lat juz nie stosowana na scenie? No chyba,że na dożynkowych stand upach...

WDPW

Widz do poprzednich wpisów

2025-03-16

Hej co wy nakręcacie z tą Płonką? Recenzja jest ze spektaklu, a nie o jakiejś nawalance między artystami. Poza tym czytam te wspisy Płonki na FB i nic nie rozumiem, nie ma tam żadnego oświadczenia, tylko dziwaczne wpisy.

Ale słabo

2025-03-16

Ludzie zbulwersowani potraktowaniem sopranistki, którą reklamowała się Opera, oświadczenie Ewy Płonki na FB, a pani recenzentka odtrąbiła sukces...

Zniesmaczona

2025-03-16

Pani recenzentka była na premierze czy probie? Bo nie wyobrażam sobie przemilczenia nieobecności Ewy Płonki, braku informacji ze strony opery i braku jej nazwiska z tekście lektorskim przed spektaklem. To są media publiczne czy biuletyn opery?

2025-03-16

Czerń nie zachwyca, tylko przygniata. Makijaż pozbawił twarze emocji i wyrazu, podobne stroje sprawiają,że nie wiemy kto jest kim na scenie. Mieszają się role. A przemilczenie nieobecności Ewy Płonka podwaza jakość tej recenzji już na wstępie.

Bzdurki krakowskie

2025-03-16

To recenzja na zlecenie? Czyje? Radia Kraków czy opery? Dlaczego nie ma ani słowa o tym,co zbulwersowało absolutnie wszystkich czyli nieobecności Ewy Plonki? To jej nazwiskiem promowano te premiere. Sopranistka opublikowala już wczoraj oświadczenie na swoim fb. Pani dziennikarka chyba nie jest aż taka specjalistka, skoro o tym nie wie.

MSIZ

Melomani są innego zdania

2025-03-16

I ani słowa o tym,że miała zaśpiewać Ewa Płonka i ludzie przyjechali na nią. Co to za dziennikarstwo? Co to za recenzja? Wstyd.

Zobacz także

                
        Filharmonia Krakowska świętuje 80-lecie, ale początki sięgają okupacji. Bolesna historia

                calendar_today
                Piątek, 2025.01.31            

                                                                                                                Agnieszka                                         Malatyńska-Stankiewicz
                                                                    
            share
        
            search
        
        Nowa siedziba Filharmonii Krakowskiej w cieniu 35-metrowego molocha?

                calendar_today
                Wtorek, 2025.03.11            

                                                                                                                Ola                                        Sobczak
                                                                    
            share
        
            search
        
        To było wiadomo od dawna, teraz wiadomo oficjalnie. Nowa filharmonia powstanie przy rondzie Grzegórzeckim

                calendar_today
                Wtorek, 2025.03.04            

                                                                                                                Radio                                        Kraków
                                                                    
            share
        
            search

Najnowsze

Skontaktuj się z Radiem Kraków - czekamy na opinie naszych Słuchaczy

Pod każdym materiałem na naszej stronie dostępny jest przycisk, dzięki któremu możecie Państwo wysyłać maile z opiniami. Wszystkie będą skrupulatnie czytane i nie pozostaną bez reakcji.

Opinie można wysyłać też bezpośrednio na adres [email protected]

Zapraszamy również do kontaktu z nami poprzez SMS - 4080, telefonicznie (12 200 33 33 – antena,12 630 60 00 – recepcja), a także na nasz profil na Facebooku oraz Twitterze

Kultura

Sport

Muzyka

Audycje

Podcasty

Kontakt

Ramówka

Studia nagraniowe

Wolność i miłość ma swoją cenę. "Aida" Opery Krakowskiej w czerni i złocie może zachwycić

Komentarze (11)

Dodaj komentarz

Zobacz także

Filharmonia Krakowska świętuje 80-lecie, ale początki sięgają okupacji. Bolesna historia

Nowa siedziba Filharmonii Krakowskiej w cieniu 35-metrowego molocha?

To było wiadomo od dawna, teraz wiadomo oficjalnie. Nowa filharmonia powstanie przy rondzie Grzegórzeckim

Najnowsze

Aktualności komunikacyjne 17.03

Początek tygodnia bardzo zimny. W górach intensywny śnieg

Monika Piątkowska wygrywa w uzupełniających wyborach do Senatu w Krakowie

Pandemia, 5 lat później. Co zapamiętaliśmy, co zapomnieliśmy?

Relacje ze zwierzętami przekładają się na relacje z ludźmi

Zmarła 15-latka ranna w wypadku drogowym w Kętach

Bycie sołtysem nie jest łatwe! Ponad pięciuset z nich spotkało się w Tarnowie

Notowanie nr: 1559 z 16.03.2025 r.

Grali i pomagali. Małopolscy i śląscy policjanci wzięli udział w charytatywnym turnieju

"Był naszą gwiazdą. Zostawił po sobie ogromną pustkę". Wspomnienie prof. Maciejczaka

Skontaktuj się z Radiem Kraków - czekamy na opinie naszych Słuchaczy

Wolność i miłość ma swoją cenę. "Aida" Opery Krakowskiej w czerni i złocie może zachwycić

Komentarze (11)

Dodaj komentarz

Zobacz także

Filharmonia Krakowska świętuje 80-lecie, ale początki sięgają okupacji. Bolesna historia

Nowa siedziba Filharmonii Krakowskiej w cieniu 35-metrowego molocha?

To było wiadomo od dawna, teraz wiadomo oficjalnie. Nowa filharmonia powstanie przy rondzie Grzegórzeckim

Najnowsze

Aktualności komunikacyjne 17.03

Początek tygodnia bardzo zimny. W górach intensywny śnieg

Monika Piątkowska wygrywa w uzupełniających wyborach do Senatu w Krakowie

Pandemia, 5 lat później. Co zapamiętaliśmy, co zapomnieliśmy?

Relacje ze zwierzętami przekładają się na relacje z ludźmi

Zmarła 15-latka ranna w wypadku drogowym w Kętach

Bycie sołtysem nie jest łatwe! Ponad pięciuset z nich spotkało się w Tarnowie

Notowanie nr: 1559 z 16.03.2025 r.

Grali i pomagali. Małopolscy i śląscy policjanci wzięli udział w charytatywnym turnieju

"Był naszą gwiazdą. Zostawił po sobie ogromną pustkę". Wspomnienie prof. Maciejczaka

Kontakt

12 630 61 01

Wyślij wiadomość

Wyślij opinię