„Tajemniczy Ogród” to czerwcowa premiera Teatru Łaźnia Nowa. Bilety na weekend rozeszły się błyskawicznie, ale już teraz reżyser Tomasz Fryzeł wraz z zespołem zapraszają na pokazy w ramach Sceny Nocy Letniej 19 i 20 sierpnia.
„Tajemniczy ogród” to spektakl, który wyrasta z inspiracji powieścią Frances Hodgson Burnett, a przede wszystkim – z fascynacji tytułowym miejscem. Zapisany w powieści ogród staje się punktem wyjścia do opowieści o osobach, roślinach, zwierzętach i innych, niemających swojej precyzyjnej nazwy zjawiskach (jak ruchy powietrza, zachody słońca, światło i cień) oraz o zachodzących pomiędzy nimi relacjach. To opowieść o tym, jak elementy przyrody i krajobrazu doświadczają się nawzajem i jak człowiek może pełniej i bardziej świadomie wchodzić w relacje z pejzażem i ekosystemem, którego jest częścią.
Aktorzy pracowali na "dziennikach uważności", które były im bardzo pomocne w odnalezieniu łączności z naturą, postacią i tytułowym "tajemniczym ogrodem".
- Próbowaliśmy kontemplować, patrzyć i widzieć, a nie tylko obserwować – bo czasem patrzymy, ale nie widzimy. Zwracaliśmy uwagę na elementy przyrody: ruch drzew, wiatru, słońca. Spisywaliśmy w „dziennikach uważności” nasze odczucia ze współbycia z tą naturą, nasze przemyślenia, wewnętrzne monologi – mówi Kinga Bobkowska, aktorka. - Chodziłem na spacery nad Zalew Nowohucki i na Łąki Nowohuckie, zapisywałem swoje przemyślenia, od tych skrajnie dziwacznych, po głębokie. Przykładowo, zafascynowała mnie spontaniczność ptaków i wierzba płacząca, która w moim odczuciu rzeczywiście „płakała”. To wszystko składa się na graną przeze mnie postać – dodaje aktor Adam Borysowicz.
Aktorzy podczas pracy nad rolą musieli zrozumieć, w jaki sposób myśli dziecko i jak zwiększona jest jego uwaga - w porównaniu z postrzeganiem u dorosłego – na rzeczy, których w dzisiejszym świecie czasem w ogóle nie zauważamy. - Największym wyzwaniem było powstrzymanie się od „dzieciowania”, czyli próba uchwycenia dziecięcej perspektywy, ale z nadbagażem dorosłego myślenia i wiedzy na temat stanów, które zachodzą w dziecku. Musieliśmy potraktować to wyobrażenie o dziecku poważnie, jego problemy, a jednocześnie nie wtłaczać mu tej specyficznej, dorosłej narracji, dzięki czemu mogliśmy oddać prostotę dziecięcego funkcjonowania – opisuje Kinga Bobkowska.
Reżyseria: Tomasz Fryzeł
Tekst i dramaturgia: Mira Mańka
Scenografia i kostiumy: Anna Oramus
Światło: Klaudyna Schubert
Muzyka: Nikodem Dybiński
Konsultacja naukowa: Zuzanna Berendt
Inspicjentka: Katarzyna Białooka
Występują: Kinga Bobkowska, Maria Witkowska, Adam Borysowicz
Produkcja: Teatr Łaźnia Nowa
mat.prasowe/jn