Zagrała wiele ról, które przeszły do historii teatru, między innymi Tytanię w "Śnie nocy letniej" Szekspira, Molly w "Operze za trzy grosze" Brechta czy Podstolinę w "Zemście" Fredry. Pracę aktorską zaczęła w 1951 w słynnym Teatrze Rapsodycznym w Krakowie. Potem występowała w innych krakowskich teatrach - Starym i Juliusza Słowackiego.
W 1957 roku zdała aktorski egzamin eksternistyczny. Od lat 60. grała na deskach teatrów warszawskich: Narodowego, Dramatycznego, Na Woli, Na Targówku i Polskiego. Była również aktorką filmową i telewizyjną, wystąpiła w kilkudziesięciu produkcjach, między innymi w filmach "Kamienne niebo", "Pensja pani Latter", "Pułkownik Kwiatkowski”; serialach "Stawka większa niż życie", "W labiryncie", "Plebania". Przez lata współpracowała z Teatrem Polskiego Radia, w którym pojawiła się w ponad 70 słuchowiskach. Barbara Horawianka interpretowała też na antenie wiersze, między innymi - w 1977 roku - utwór Wisławy Szymborskiej "Pytania zadawane sobie".
Od dzieciństwa marzyła, żeby zostać aktorką, skończyła jednak liceum handlowe i poszła do pracy w Centrali Handlu Sprzętu Przeciwpożarowego. O tym epizodzie mówiła: „Koszmar”. W stanie wojennym wraz z grupą aktorów, między innymi z Jerzym Zelnikiem i Krzysztofem Tyńcem oraz z mężem Mieczysławem Voitem, Barbara Horawianka występowała na koncertach poetyckich i przedstawieniach w Warszawie oraz w wielu miastach kraju. Za wybitne zasługi dla kultury polskiej i osiągnięcia w twórczości artystycznej, a także działalność na rzecz przemian demokratycznych Barbara Horawianka została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Otrzymała też Srebrny Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis".