Poczet barwnych, często lekko "szurniętych"postaci – jakoś od wieków lubiących żyć w Grodzie Kraka – pojawia się w typowych, rozpoznawalnych dla miasta miejscach. Na tle imponującej „Panoramy Krakowa”, dzieją się najrozmaitsze historie, wcale nie, aż tak starożytne, pomimo stylizowanych kostiumów. Śpiewane fragmenty tekstów, do muzyki skomponowanej przez Zygmunta Koniecznego, prezentują kalejdoskop krakowskich dziwactw, zwyczajów, historyjek i dykteryjek, po to by przedstawienie Grabowskiego (ich) ironicznie i dowcipnie przeprowadzało widzów przez tak ważkie gatunkowo słowo jak "historia".
W spektaklu zobaczymy piękne miasto, trochę zaniedbane, takie, jakie było w XIX wieku
- mówi reżyser, Mikołaj Grabowski:
Tekst Ambrożego Grabowskiego mi się narzucał, stawał przed moimi oczyma
- dodaje Grabowski
W 1796 roku niejaki Ambroży Grabowski – syn organisty – miał czternaście lat. Opuścił rodzinne Kęty i udał się do Krakowa, by terminować w jednej z tutejszych księgarni. Choć w Kętach ukończył tylko czteroletnią szkołę powszechną, pilna praca, u słynnego Antoniego Grőbla, pozwoliła mu po paru latach awansować na subiekta, a po śmierci księgarza zostać wspólnikiem nowego właściciela. Później, przez niemal dwadzieścia lat, prowadził swoją własną księgarnię przy Rynku Głównym pod numerem 13.
Lubiany i znany w Krakowie, byłby może wyłącznie tylko jedną z barwnych postaci żyjących w naszym mieście w połowie XIX wieku, i nikt by o nim dzisiaj nie wspominał, gdyby nie to, że Ambroży Grabowski stał się pierwszym zbieraczem "krakowskich starożytności historycznych". Samouk, historyk i kolekcjoner był pasjonatem dziejów Krakowa, które spisywał w licznych pracach. Często ilustrowane współczesnymi rycinami dzieła, mają przepiękne barokowo długie tytuły, które uzmysławiają współczesnym spektrum zainteresowań księgarza. Bo czyż nie brzmi zachęcająco taki temat jednej z nich: Dawne zabytki miasta Krakowa. Przypomnienia przeszłości o niektórych starożytnych zwyczajach mieszczan [!] krakowskich, o bramach, basztach i wszelkich tej niegdyś stolicy kraju obronach. Zz dodatkiem różnych do dziedziny pamiątek należących wiadomości (1850 r.)?
Chcemy przypomnieć Ambrożego Grabowskiego, bo to postać prawie zapomniana
- mówi dyrektor Teatru Bagatela, Krzysztof Materna.
Te uwodzące swym archaicznym i zarazem odkrywczym urokiem tytuły oraz zebrane w nich historie i ciekawostki dotyczące Krakowa, uwiodły reżysera – Mikołaja Grabowskiego, i stały się kanwą jego teatralnej adaptacji.
"Ambroży Grabowski, czyli wszystko, co chcecie…" będzie mieć premierę w wyjątkowym momencie dla Bagateli. Otóż w dniu premiery spektaklu, którego scenografia (Paweł Dobrzycki) i światła (Michał Grabowski) malują oniryczny Kraków, Teatr Bagatela będzie obchodził 105 rocznicę istnienia. Spektakl zostanie po raz pierwszy zaprezentowany 25 października na Dużej Scenie teatru.
105 rocznica otwarcia Teatru Bagatela
105 lat temu, 25 października 1919 r. o godzinie 19.30, premierą inaugurującą działalność Teatru Bagatela była inscenizacja „Kobiety bez skazy” Gabrieli Zapolskiej. Komedia miała olbrzymie powodzenie i była grana aż przez pięć miesięcy, co w ówczesnych teatrach nie miało miejsca. Izabela Kozłowska, odtwórczyni głównej roli, Janina Werniczówna i Helena Łącka były pierwszymi gwiazdami Bagateli, której pierwszy skład liczył 27 aktorów (12 pań i 15 panów).
Bagatela, powołana do życia jako spółka z o.o., miała trzech ojców założycieli: Józefa Króla, Władysława Lubelskiego i krakowskiego potentata prasowego Mariana Dąbrowskiego. Za autora nazwy teatru uchodzi Tadeusz Boy-Żeleński, dzisiejszy patron teatru.
"Ambroży Grabowski, czyli wszystko, co chcecie wiedzieć o Krakowie, a se nie wyguglacie"
adaptacja, reżyseria i opracowanie muzyki fragmentów ilustracyjnych – Mikołaj Grabowski
scenografia i kostiumy – Paweł Dobrzycki
muzyka – Zygmunt Konieczny
choreografia i ruch sceniczny – Katarzyna Anna Małachowska
reżyseria świateł – Michał Grabowski
projekcje – Radek Mroczek
kierownik muzyczny – Artur Sędzielarz.
