Tężnia przy ulicy Padniewskiego, w sąsiedztwie łąk Nowohuckich, zbudowana jest na planie prostokąta. Jego boki poszerzone są o pergole, które tworzą strefę inhalacji. Całość ma wymiar ponad 26 x 12 metrów. W słupach pergoli znajdują się ławki, na których można odpoczywać zażywając solankowej kuracji. Elewacja tężni zbudowana jest ze ściany pokrytej wiązkami tarniny, wieńczy ją drewniany gzyms skrywający koryta rozprowadzające solankę.
Dobrodziejstwo jodu
Tężnie to obiekty o drewnianych konstrukcjach wypełnionych gałązkami tarniny. Pierwotnie służyły do zagęszczania solanki w toku produkcji soli konsumpcyjnej oraz leczniczej. Dzięki temu odkryto ich walory lecznicze, ponieważ powietrze wokół nich nasycone jest aerozolem z solanki, która obciekając po elementach budowli naturalnie odparowuje. Powietrze tak bogate w mikroelementy zaczęto stosować w różnego rodzaju kuracjach. Mikroklimat wytwarzany przez tężnie jest więc zbliżony do tego, którego zażywamy podczas nadmorskich podróży. Godzinny spacer przy tężni solankowej to dawka jodu, która odpowiada trzem dniom spędzonym na spacerach nad morzem.
Tężnia przy ul. Padniewskiego, podobnie jak w Parku Bagry Wielkie oraz nad Zalewem Nowohuckim, uruchomiona zostanie wiosną.