Czas na rośliny cebulowe

Na początek kilka najważniejszych spraw:

• Czemu sadzimy je teraz – bo taki właśnie jest cykl życia tych roślin – sadzimy je jesienią, bo po letnim okresie spoczynku muszą zdążyć na nowo ukorzenić się i zadomowić w ogrodzie przed nastaniem mrozów.
• Głębokość sadzenia – na trzykrotną wysokość cebuli, ale na glebach bardziej gliniastych – płycej, a na piaszczystych, przepuszczalnych – nieco głębiej. Sadząc nie dajemy nawozów, na zasilanie przyjdzie czas wiosną. 
• Sadzenie w koszyczkach częściowo zabezpieczy rośliny przed gryzoniami, ale i ułatwi wyszukanie cebul w ziemi, kiedy będziemy je chcieli wykopać po przekwitnięciu. Nie zapomnijmy o podlaniu cebul tuż po posadzeniu.

• Narcyzy to jedne z najwrażliwszych roślin cebulowych i nie lubią późnego sadzenia, bo wtedy nie są w stanie ukorzenic się porządnie przed nastaniem chłodów. Będą wtedy wymarzać lub słabo kwitnąć wiosną. Doskonale wyglądają pomiędzy bylinami, w dużych grupach, sadzone po kilka-kilkanaście cebul dość blisko siebie. Większości nie trzeba wykopywać przez wiele lat. 
• Krokusy – należy sadzić już na początku września, bo potem będą zbyt przesuszone, źle się ukorzenią i nie będą chciały kwitnąć. Mogą być sadzone nawet w trawniku – wystarczy wąską łopatką lub pikownikiem zrobić otwory w darni, wsadzić bulwy i zasypać lekkim podłożem. Najfajniej wyglądają w dużych grupach, nawet po kilkadziesiąt sztuk. 
• Hiacynty – ich duże cebule sadzimy nieco płycej niż pozostałe cebulowe, bo są wrażliwe na zagniwanie. Na glebach bardziej gliniastych trzeba wręcz zastosować drenaż z piasku lub żwiru. Sadzimy je w grupach po kilka sztuk, co 10 cm.
• Cebulice – wyglądają najpiękniej pod drzewami, w dużych grupach, w ogrodach naturalistycznych. Trzeba znaleźć im takie miejsce w którym będą mogły swobodnie rozrastać się i rozsiewać przez długi czas, bo nie lubią wykopywania i przesadzania. Najlepiej by miejsce to było z żyznym, próchnicznym podłożem i półcieniste. Sadzimy je we wrześniu. 
• Tulipany – to w sumie najłatwiejsze z roślin cebulowych i od nich warto zaczynać przygodę. Jeśli jesień jest ciepła to można je sadzić nawet w listopadzie. Pomiędzy cebulami warto zachowywać odległość 10-15 cm, ale nie sadźmy pojedynczych roślin tylko po kilkanaście cebul jednej odmiany, by cieszyć się dużymi barwnymi plamami koloru. Gatunki botaniczne można posadzić gęściej. Warto dla nich zastosować plastikowe koszyczki lub wręcz donice z dodatkowymi otworami odprowadzającymi nadmiary wody, bo ich cebule są ulubionym przysmakiem nornic i innych gryzoniów. 

 
Przypominam również o możliwości posadzenia cebul w donicach, by móc potem wiosną ustawiać je w różnych miejscach, tam gdzie akurat nam pasuje danego dnia. 

W jednej donicy można połączyć kilka odmian jednego gatunku lub łączyć różne gatunki sadząc je piętrowo, zaczynając od największych (hiacyntów, tulipanów, narcyzów). Najpłycej powinny się znaleźć rośliny o cebulach najmniejszych (np. cebulice, szafirki, krokusy, śnieżyczki, przebiśniegi). W ten sposób można mieszać gatunki i odmiany. Najlepiej jest zadbać o to, aby wśród nich znalazły się zarówno rośliny kwitnące na samym początku wiosny, jak i w drugiej połowie maja. Możemy sobie pozwolić na takie zgęszczenie roślin, ponieważ jest to obsadzenie typowo sezonowe – pod koniec wiosny donice są opróżniane, a rośliny oraz podłoże wymieniane. Kwitnące cebulowe można łączyć z innymi wczesnowiosennymi roślinami – pierwiosnkami, bratkami, stokrotkami, niezapominajkami.

(Barbara Błaszczyk, Anna Łoś/ew)