"Nietoty" - nie tylko słuchowisko, ale także komiks! I koszulka

To pierwszy taki eksperyment w naszej historii. Audycji w reżyserii Jana Klaty po raz pierwszy towarzyszyła opowieść wizualna - dzień po dniu publikowaliśmy na www.radiokrakow.pl kolejne plansze rysowanej opowieści. Kuba Woynarowski to jeden z najzdolniejszych młodych krakowskich artystów, absolwent Wydziału Grafiki ASP w Krakowie i wykładowca w Pracowni Rysunku Narracyjnego, niezależny kurator, twórca książek, animacji i eksperymentalnych komiksów. Sebastian Majewski, autor oryginalnego tekstu słuchowiska, otrzymał za "Nietoty" nagrodę na prestiżowym Festiwalu Dwa Teatry w Sopocie.

"Nietoty" osnute zostały wokół głośnej historii tzw. Goralenvolk, czyli epizodu z czasów II wojny, dotyczącego współpracy górali z faszystowskim okupantem. "Nietoty" nie są projektem dokumentalnym, a historyczne fakty są dla naszej opowieści tylko punktem odniesienia. To rodzaj politycznej groteski, w której autentyczne wydarzenia i postaci stają się pretekstem do stworzenia fantastycznej, momentami surrealistycznej opowieści.

Kuba Woynarowski, artysta wizualny, sięga po jeszcze inny sposób narracji. W jego interpretacji na pierwszy plan wysuwa się uniwersalny wymiar historii opowiedzianej przez Klatę i Majewskiego. To opowieść o kolaboracji i zdradzie, opowieść złowieszcza, momentami wręcz sensacyjna, w której piękna i dekoracyjna góralska parzenica może przemienić się w wielogłową, wężową chimerę. 

Woynarowski wprowadza nas w intrygujący, wykreowany przez siebie świat współczesnych hieroglifów, gdzie granica między tekstem a obrazem się zaciera. Świadomie używa powszechnie rozpoznawalnego języka wizualnych symboli: od pięknej i niewinnej góralskiej parzenicy po budzącą grozę swastykę, a także inne symbole totalitarnych ideologii, jak sierp i młot. Zafascynowany jest także góralską kulturą wizualną i folklorem. Graficzna forma książki rygorystycznie podporządkowana została trzem, także symbolicznym kolorom: czerwonemu, czarnemu i białemu. Fizyka współbrzmi na kartach książki z metafizyką, a świat historycznych realiów z wykreowanym przez Woynarowskiego własnym imaginarium. Są tam też odwołania do języka nauki, przewrotne i ironiczne. A nawet  obrazy zaczerpnięte z języka naukowej wizualizacji, jak diagram czy infografika.  

- Tekst jest bardzo metaforyczny, posługuje się abstrakcyjnymi figurami, językiem symboli. Ja starałem się wykorzystywać te symbole na poziomie wizualnym i odnieść się do ikonosfery związanej z jednej strony z Podhalem, z drugiej strony z nazizmem - mówi autor.