Kard. Zenon Grocholewski w latach 1982–1999 był sekretarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej w Watykanie, a następnie w latach 1999–2015 prefekt Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej.
Urodził się 11 października 1939 roku w Bródkach w Wielkopolsce. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w arcybiskupim Seminarium Duchownym w Poznaniu. 27 maja 1963 przyjął święcenia kapłańskie. Od 1966 przebywa w Rzymie, gdzie najpierw studiował prawo kanoniczne na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. Od 1972 do 1999 pracował w Najwyższym Trybunale Sygnatury Apostolskiej, dochodząc w nim do stanowiska prefekta (od 4 października 1998). Był też prezesem Sądu Kasacyjnego Państwa Watykańskiego.
21 grudnia 1982 r. papież Jan Paweł II mianował go sekretarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i prekonizował biskupem tytularnym Acropolis. Święcenia biskupie otrzymał 6 stycznia 1983 w bazylice św. Piotra w Rzymie z rąk papieża. 16 grudnia 1991 roku został mianowany arcybiskupem.
W listopadzie 1999 z mianowania Jana Pawła II został prefektem Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej, czyli urzędu watykańskiego zajmującego się całokształtem katolickiego systemu oświaty i nauki oraz wielkim kanclerzem Uniwersytetu Gregoriańskiego. W 2015 został członkiem kolegium ds. odwołań od wyroków dotyczących przestępstw zastrzeżonych w Kongregacji Nauki Wiary.
31 marca 2015 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z urzędu prefekta Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej.
Jest autorem i współautorem licznych publikacji książkowych oraz artykułów w czasopismach kanonicznych i pracach zbiorowych. Łącznie jego bibliografia przekracza 550 publikacji w 12 językach. Poza językiem polskim posługiwał się także językiem włoskim, łaciną, francuskim, hiszpańskim i angielskim.
Uczestniczył w dwóch konklawe: w roku 2005 i 2013. Prawo udziału w konklawe utracił 11 października 2019 w związku z ukończeniem 80 lat.
Abp Marek Jędraszewski o kard. Zenonie Grocholewskim: Człowiek wielkiej dobroci, wielkiego serca, wielki patriota
"Z wielkim smutkiem przyjąłem otrzymaną dzisiaj rano wiadomość o śmierci śp. ks. kard. Zenona Grocholewskiego, którego poznałem już 45 lat temu, i który obdarzał mnie zawsze wielką osobistą życzliwością i przyjaźnią. Patrząc na życie ks. kardynała, to jak postępował w godnościach i urzędach watykańskich, stając się najpierw Prefektem Sygnatury Apostolskiej, a więc Najwyższego Sądu Kościelnego, a potem Prefektem Kongregacji Wychowania Katolickiego, jednej z najbardziej wpływowych i ważnych instytucji watykańskich, to jednocześnie było widać jak on dbał nie o siebie, nie wywyższał się, ale był zatroskany przede wszystkim, aby Chrystus wzrastał w Kościele i w świecie, także w jego życiu osobistym. Tym entuzjazmem apostolskim promieniował na wszystkich – był zawsze pełen zapału i żaru apostolskiego, a jednocześnie człowiekiem wielkiej skromności, prostoty w obejściu z najbliższymi, także współpracownikami, i dobroci.
Nie mogę o nim mówić bez wewnętrznego żalu, wzruszenia i wdzięczności, mając świadomość, jak cieszył się z każdego mojego sukcesu, kiedy zaczynałem studia w Rzymie i kiedy widział, jak na mnie spoczywały coraz to ważniejsze obowiązki w Kościele w Poznaniu, Łodzi i w Krakowie.
Człowiek wielkiej dobroci, wielkiego serca, wielki patriota. Doświadczył bardzo boleśnie czasów stalinizmu, zwłaszcza jego ojciec, wszystkie te kłopoty, które stały się udziałem polskiego społeczeństwa w latach 50. i 60. A potem z perspektywy Rzymu, patrzył z wielką nadzieją na przemiany, zwłaszcza te, które zapoczątkował św. Jan Paweł II Wielki, gdy chodzi o odnowę życia religijnego i politycznego w naszej Ojczyźnie, ale i w tej części Europy Środkowo Wschodniej. Patrzył z wielkimi nadziejami, ale także z niepokojem na to, co działo się w Polsce po 89. roku i zawsze się cieszył, kiedy widział, że sprawy polskiej tradycji chrześcijańskiej w naszej Ojczyźnie, wierności pewnym wartościom i ideałom, mimo trudności, zwyciężają, że Polska zmierza do lepszego jutra – bardzo się tym wszystkim cieszył i bardzo mocno wspierał, także będąc obecnym w wydarzeniach polonii rzymskiej, biorąc udział w uroczystościach, wystawach. Jego obecność była ceniona, podkreślona i oczekiwania.
Niech odpoczywa w pokoju. Módlmy się, aby Chrystus, którego on wzrostu nieustannie oczekiwał i z tego wzrostu Chrystusowego się cieszył, a sam się umniejszał, aby Chrystus przygarnął go do grona wiernych i wspaniałych apostołów."
Skontaktuj się z Radiem Kraków - czekamy na opinie naszych Słuchaczy
Pod każdym materiałem na naszej stronie dostępny jest przycisk, dzięki któremu możecie Państwo wysyłać maile z opiniami. Wszystkie będą skrupulatnie czytane i nie pozostaną bez reakcji.
Opinie można wysyłać też bezpośrednio na adres [email protected]
Zapraszamy również do kontaktu z nami poprzez SMS - 4080, telefonicznie (12 200 33 33 – antena,12 630 60 00 – recepcja), a także na nasz profil na Facebooku oraz Twitterze.
Zastrzegamy sobie prawo publikacji wybranych opinii.
(PAP/ko)